αυτοπρόσωπος
Greek
Adjective
αυτοπρόσωπος • (aftoprósopos) m (feminine αυτοπρόσωπη, neuter αυτοπρόσωπο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αυτοπρόσωπος (aftoprósopos) | αυτοπρόσωπη (aftoprósopi) | αυτοπρόσωπο (aftoprósopo) | αυτοπρόσωποι (aftoprósopoi) | αυτοπρόσωπες (aftoprósopes) | αυτοπρόσωπα (aftoprósopa) | |
| genitive | αυτοπρόσωπου (aftoprósopou) | αυτοπρόσωπης (aftoprósopis) | αυτοπρόσωπου (aftoprósopou) | αυτοπρόσωπων (aftoprósopon) | αυτοπρόσωπων (aftoprósopon) | αυτοπρόσωπων (aftoprósopon) | |
| accusative | αυτοπρόσωπο (aftoprósopo) | αυτοπρόσωπη (aftoprósopi) | αυτοπρόσωπο (aftoprósopo) | αυτοπρόσωπους (aftoprósopous) | αυτοπρόσωπες (aftoprósopes) | αυτοπρόσωπα (aftoprósopa) | |
| vocative | αυτοπρόσωπε (aftoprósope) | αυτοπρόσωπη (aftoprósopi) | αυτοπρόσωπο (aftoprósopo) | αυτοπρόσωποι (aftoprósopoi) | αυτοπρόσωπες (aftoprósopes) | αυτοπρόσωπα (aftoprósopa) | |
Related terms
- αυτοπροσώπως (aftoprosópos, “personally”, adverb)
- προσωπικός (prosopikós, “personal”)
Further reading
- “αυτοπρόσωπος”, in Platform to search dictionaries of modern and medieval Greek at the Centre for the Greek language