μηκύνω

Ancient Greek

Alternative forms

  • μᾱκῡ́νω (mākū́nō) — Doric

Etymology

From μῆκος (mêkos, “length”) +‎ -ῡ́νω (-ū́nō).[1]

Pronunciation

 

Verb

μηκῡ́νω • (mēkū́nō)

  1. to lengthen
  2. to grow up

Inflection

   Present: μηκῡ́νω, μηκῡ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μηκῡ́νω μηκῡ́νεις μηκῡ́νει μηκῡ́νετον μηκῡ́νετον μηκῡ́νομεν μηκῡ́νετε μηκῡ́νουσῐ(ν)
subjunctive μηκῡ́νω μηκῡ́νῃς μηκῡ́νῃ μηκῡ́νητον μηκῡ́νητον μηκῡ́νωμεν μηκῡ́νητε μηκῡ́νωσῐ(ν)
optative μηκῡ́νοιμῐ μηκῡ́νοις μηκῡ́νοι μηκῡ́νοιτον μηκῡνοίτην μηκῡ́νοιμεν μηκῡ́νοιτε μηκῡ́νοιεν
imperative   μήκῡνε μηκῡνέτω μηκῡ́νετον μηκῡνέτων   μηκῡ́νετε μηκῡνόντων
middle/
passive 		indicative μηκῡ́νομαι μηκῡ́νῃ / μηκῡ́νει μηκῡ́νεται μηκῡ́νεσθον μηκῡ́νεσθον μηκῡνόμεθᾰ μηκῡ́νεσθε μηκῡ́νονται
subjunctive μηκῡ́νωμαι μηκῡ́νῃ μηκῡ́νηται μηκῡ́νησθον μηκῡ́νησθον μηκῡνώμεθᾰ μηκῡ́νησθε μηκῡ́νωνται
optative μηκῡνοίμην μηκῡ́νοιο μηκῡ́νοιτο μηκῡ́νοισθον μηκῡνοίσθην μηκῡνοίμεθᾰ μηκῡ́νοισθε μηκῡ́νοιντο
imperative   μηκῡ́νου μηκῡνέσθω μηκῡ́νεσθον μηκῡνέσθων   μηκῡ́νεσθε μηκῡνέσθων
active middle/passive
infinitive μηκῡ́νειν μηκῡ́νεσθαι
participle m μηκῡ́νων μηκῡνόμενος
f μηκῡ́νουσᾰ μηκῡνομένη
n μηκῦνον μηκῡνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμήκῡνον, ἐμηκῡνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμήκῡνον ἐμήκῡνες ἐμήκῡνε(ν) ἐμηκῡ́νετον ἐμηκῡνέτην ἐμηκῡ́νομεν ἐμηκῡ́νετε ἐμήκῡνον
middle/
passive 		indicative ἐμηκῡνόμην ἐμηκῡ́νου ἐμηκῡ́νετο ἐμηκῡ́νεσθον ἐμηκῡνέσθην ἐμηκῡνόμεθᾰ ἐμηκῡ́νεσθε ἐμηκῡ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μηκῠνέω, μηκῠνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μηκῠνέω μηκῠνέεις μηκῠνέει μηκῠνέετον μηκῠνέετον μηκῠνέομεν μηκῠνέετε μηκῠνέουσῐ(ν)
optative μηκῠνέοιμῐ μηκῠνέοις μηκῠνέοι μηκῠνέοιτον μηκῠνεοίτην μηκῠνέοιμεν μηκῠνέοιτε μηκῠνέοιεν
middle indicative μηκῠνέομαι μηκῠνέῃ / μηκῠνέει μηκῠνέεται μηκῠνέεσθον μηκῠνέεσθον μηκῠνεόμεθᾰ μηκῠνέεσθε μηκῠνέονται
optative μηκῠνεοίμην μηκῠνέοιο μηκῠνέοιτο μηκῠνέοισθον μηκῠνεοίσθην μηκῠνεοίμεθᾰ μηκῠνέοισθε μηκῠνέοιντο
active middle
infinitive μηκῠνέειν μηκῠνέεσθαι
participle m μηκῠνέων μηκῠνεόμενος
f μηκῠνέουσᾰ μηκῠνεομένη
n μηκῠνέον μηκῠνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μηκῠνῶ, μηκῠνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μηκῠνῶ μηκῠνεῖς μηκῠνεῖ μηκῠνεῖτον μηκῠνεῖτον μηκῠνοῦμεν μηκῠνεῖτε μηκῠνοῦσῐ(ν)
optative μηκῠνοίην / μηκῠνοῖμῐ μηκῠνοίης / μηκῠνοῖς μηκῠνοίη / μηκῠνοῖ μηκῠνοῖτον / μηκῠνοίητον μηκῠνοίτην / μηκῠνοιήτην μηκῠνοῖμεν / μηκῠνοίημεν μηκῠνοῖτε / μηκῠνοίητε μηκῠνοῖεν / μηκῠνοίησᾰν
middle indicative μηκῠνοῦμαι μηκῠνῇ μηκῠνεῖται μηκῠνεῖσθον μηκῠνεῖσθον μηκῠνούμεθᾰ μηκῠνεῖσθε μηκῠνοῦνται
optative μηκῠνοίμην μηκῠνοῖο μηκῠνοῖτο μηκῠνοῖσθον μηκῠνοίσθην μηκῠνοίμεθᾰ μηκῠνοῖσθε μηκῠνοῖντο
active middle
infinitive μηκῠνεῖν μηκῠνεῖσθαι
participle m μηκῠνῶν μηκῠνούμενος
f μηκῠνοῦσᾰ μηκῠνουμένη
n μηκῠνοῦν μηκῠνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμήκῡνᾰ, ἐμηκῡνᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμήκῡνᾰ ἐμήκῡνᾰς ἐμήκῡνε(ν) ἐμηκῡ́νᾰτον ἐμηκῡνᾰ́την ἐμηκῡ́νᾰμεν ἐμηκῡ́νᾰτε ἐμήκῡνᾰν
subjunctive μηκῡ́νω μηκῡ́νῃς μηκῡ́νῃ μηκῡ́νητον μηκῡ́νητον μηκῡ́νωμεν μηκῡ́νητε μηκῡ́νωσῐ(ν)
optative μηκῡ́ναιμῐ μηκῡ́νειᾰς / μηκῡ́ναις μηκῡ́νειε(ν) / μηκῡ́ναι μηκῡ́ναιτον μηκῡναίτην μηκῡ́ναιμεν μηκῡ́ναιτε μηκῡ́νειᾰν / μηκῡ́ναιεν
imperative   μήκῡνον μηκῡνᾰ́τω μηκῡ́νᾰτον μηκῡνᾰ́των   μηκῡ́νᾰτε μηκῡνᾰ́ντων
middle indicative ἐμηκῡνᾰ́μην ἐμηκῡ́νω ἐμηκῡ́νᾰτο ἐμηκῡ́νᾰσθον ἐμηκῡνᾰ́σθην ἐμηκῡνᾰ́μεθᾰ ἐμηκῡ́νᾰσθε ἐμηκῡ́νᾰντο
subjunctive μηκῡ́νωμαι μηκῡ́νῃ μηκῡ́νηται μηκῡ́νησθον μηκῡ́νησθον μηκῡνώμεθᾰ μηκῡ́νησθε μηκῡ́νωνται
optative μηκῡναίμην μηκῡ́ναιο μηκῡ́ναιτο μηκῡ́ναισθον μηκῡναίσθην μηκῡναίμεθᾰ μηκῡ́ναισθε μηκῡ́ναιντο
imperative   μήκῡναι μηκῡνᾰ́σθω μηκῡ́νᾰσθον μηκῡνᾰ́σθων   μηκῡ́νᾰσθε μηκῡνᾰ́σθων
active middle
infinitive μηκῦναι μηκῡ́νᾰσθαι
participle m μηκῡ́νᾱς μηκῡνᾰ́μενος
f μηκῡ́νᾱσᾰ μηκῡνᾰμένη
n μηκῦνᾰν μηκῡνᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμήκῠσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative μεμήκῠσμαι μεμήκῠνσαι μεμήκῠνται μεμήκῠνθον μεμήκῠνθον μεμηκῠ́σμεθᾰ μεμήκῠνθε μεμηκῠ́νᾰται
subjunctive μεμηκῠσμένος ὦ μεμηκῠσμένος ᾖς μεμηκῠσμένος ᾖ μεμηκῠσμένω ἦτον μεμηκῠσμένω ἦτον μεμηκῠσμένοι ὦμεν μεμηκῠσμένοι ἦτε μεμηκῠσμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμηκῠσμένος εἴην μεμηκῠσμένος εἴης μεμηκῠσμένος εἴη μεμηκῠσμένω εἴητον / εἶτον μεμηκῠσμένω εἰήτην / εἴτην μεμηκῠσμένοι εἴημεν / εἶμεν μεμηκῠσμένοι εἴητε / εἶτε μεμηκῠσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   μεμήκῠνσο μεμηκῠ́νθω μεμήκῠνθον μεμηκῠ́νθων   μεμήκῠνθε μεμηκῠ́νθων
middle/passive
infinitive μεμηκῠ́νθαι
participle m μεμηκῠσμένος
f μεμηκῠσμένη
n μεμηκῠσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Poetics 17:
    Ἐν μὲν οὖν τοῖς δράμασιν τὰ ἐπεισόδια σύντομα, ἡ δ᾽ ἐποποιία τούτοις μηκύνεται.
    En mèn oûn toîs drámasin tà epeisódia súntoma, hē d’ epopoiía toútois mēkúnetai.
    In plays, then, the episodes are short; i.e.ic poetry they serve to lengthen out the poem.
  • The Gospel of Mark 4:27:
    καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.
    kaì katheúdēi kaì egeírētai núkta kaì hēméran, kaì ho spóros blastánēi kaì mēkúnētai hōs ouk oîden autós.
    • Translation by KJV
      And should sleep, and rise night and day, and the seed should spring and grow up, he knoweth not how.

References

  1. ^ Lucien van Beek (22 October 2022), Reflexes of *r̥ and *l̥ in ‘Caland’ Formations‎[1], Brill, →ISBN, pages 142–188

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.