μῶνυξ
Ancient Greek
Etymology
From μόνος (mónos, “single”) + ὄνυξ (ónux, “nail, hoof”) via haplology.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /mɔ̂ː.nyks/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈmo.nyks/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈmo.nyks/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈmo.nyks/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈmo.niks/
Adjective
μῶνυξ • (mônux) m or f (neuter μῶνυξ); third declension (poetic)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | μῶνῠξ mônŭx |
μῶνῠξ mônŭx |
μώνῠχε mṓnŭkhe |
μώνῠχε mṓnŭkhe |
μώνῠχες mṓnŭkhes |
μώνῠχᾰ mṓnŭkhă | ||||||||
| Genitive | μώνῠχος mṓnŭkhos |
μώνῠχος mṓnŭkhos |
μωνῠ́χοιν mōnŭ́khoin |
μωνῠ́χοιν mōnŭ́khoin |
μωνῠ́χων mōnŭ́khōn |
μωνῠ́χων mōnŭ́khōn | ||||||||
| Dative | μώνῠχῐ mṓnŭkhĭ |
μώνῠχῐ mṓnŭkhĭ |
μωνῠ́χοιν mōnŭ́khoin |
μωνῠ́χοιν mōnŭ́khoin |
μώνῠξῐ / μώνῠξῐν mṓnŭxĭ(n) |
μώνῠξῐ / μώνῠξῐν mṓnŭxĭ(n) | ||||||||
| Accusative | μώνῠχᾰ mṓnŭkhă |
μῶνῠξ mônŭx |
μώνῠχε mṓnŭkhe |
μώνῠχε mṓnŭkhe |
μώνῠχᾰς mṓnŭkhăs |
μώνῠχᾰ mṓnŭkhă | ||||||||
| Vocative | μῶνῠξ mônŭx |
μῶνῠξ mônŭx |
μώνῠχε mṓnŭkhe |
μώνῠχε mṓnŭkhe |
μώνῠχες mṓnŭkhes |
μώνῠχᾰ mṓnŭkhă | ||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Further reading
- “μῶνυξ”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924), A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963