νοέω

Ancient Greek

Etymology

From νόος (nóos, “mind”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).[1]

Pronunciation

 

Verb

νοέω • (noéō) (Contracted: νοῶ (noô))

  1. to perceive, observe, see, notice
  2. to think, suppose
  3. to think out, devise, contrive
    1. (in infinitive) to be minded to do a thing
  4. to conceive of, to deem
  5. (of words) to bear a certain sense, to mean

Usage notes

A distinction is typically made between simply seeing (εἴδω (eídō)) and seeing accompanied by mental perception (νοέω (noéō)).

Conjugation

   Present: νοέω, νοέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοέω νοέεις νοέει νοέετον νοέετον νοέομεν νοέετε νοέουσῐ(ν)
subjunctive νοέω νοέῃς νοέῃ νοέητον νοέητον νοέωμεν νοέητε νοέωσῐ(ν)
optative νοέοιμῐ νοέοις νοέοι νοέοιτον νοεοίτην νοέοιμεν νοέοιτε νοέοιεν
imperative   νόεε νοεέτω νοέετον νοεέτων   νοέετε νοεόντων
middle/
passive 		indicative νοέομαι νοέῃ / νοέει νοέεται νοέεσθον νοέεσθον νοεόμεθᾰ νοέεσθε νοέονται
subjunctive νοέωμαι νοέῃ νοέηται νοέησθον νοέησθον νοεώμεθᾰ νοέησθε νοέωνται
optative νοεοίμην νοέοιο νοέοιτο νοέοισθον νοεοίσθην νοεοίμεθᾰ νοέοισθε νοέοιντο
imperative   νοέου νοεέσθω νοέεσθον νοεέσθων   νοέεσθε νοεέσθων
active middle/passive
infinitive νοέειν νοέεσθαι
participle m νοέων νοεόμενος
f νοέουσᾰ νοεομένη
n νοέον νοεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: νοῶ, νοοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοῶ νοεῖς νοεῖ νοεῖτον νοεῖτον νοοῦμεν νοεῖτε νοοῦσῐ(ν)
subjunctive νοῶ νοῇς νοῇ νοῆτον νοῆτον νοῶμεν νοῆτε νοῶσῐ(ν)
optative νοοίην / νοοῖμῐ νοοίης / νοοῖς νοοίη / νοοῖ νοοῖτον / νοοίητον νοοίτην / νοοιήτην νοοῖμεν / νοοίημεν νοοῖτε / νοοίητε νοοῖεν / νοοίησᾰν
imperative   νόει νοείτω νοεῖτον νοείτων   νοεῖτε νοούντων
middle/
passive 		indicative νοοῦμαι νοεῖ,
νοῇ 		νοεῖται νοεῖσθον νοεῖσθον νοούμεθᾰ νοεῖσθε νοοῦνται
subjunctive νοῶμαι νοῇ νοῆται νοῆσθον νοῆσθον νοώμεθᾰ νοῆσθε νοῶνται
optative νοοίμην νοοῖο νοοῖτο νοοῖσθον νοοίσθην νοοίμεθᾰ νοοῖσθε νοοῖντο
imperative   νοοῦ νοείσθω νοεῖσθον νοείσθων   νοεῖσθε νοείσθων
active middle/passive
infinitive νοεῖν νοεῖσθαι
participle m νοῶν νοούμενος
f νοοῦσᾰ νοουμένη
n νοοῦν νοούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνόεον, ἐνοεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόεον ἐνόεες ἐνόεε(ν) ἐνοέετον ἐνοεέτην ἐνοέομεν ἐνοέετε ἐνόεον
middle/
passive 		indicative ἐνοεόμην ἐνοέου ἐνοέετο ἐνοέεσθον ἐνοεέσθην ἐνοεόμεθᾰ ἐνοέεσθε ἐνοέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνόουν, ἐνοούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόουν ἐνόεις ἐνόει ἐνοεῖτον ἐνοείτην ἐνοοῦμεν ἐνοεῖτε ἐνόουν
middle/
passive 		indicative ἐνοούμην ἐνοοῦ ἐνοεῖτο ἐνοεῖσθον ἐνοείσθην ἐνοούμεθᾰ ἐνοεῖσθε ἐνοοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νοήσω, νοήσομαι, νοηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοήσω νοήσεις νοήσει νοήσετον νοήσετον νοήσομεν νοήσετε νοήσουσῐ(ν)
optative νοήσοιμῐ νοήσοις νοήσοι νοήσοιτον νοησοίτην νοήσοιμεν νοήσοιτε νοήσοιεν
middle indicative νοήσομαι νοήσῃ / νοήσει νοήσεται νοήσεσθον νοήσεσθον νοησόμεθᾰ νοήσεσθε νοήσονται
optative νοησοίμην νοήσοιο νοήσοιτο νοήσοισθον νοησοίσθην νοησοίμεθᾰ νοήσοισθε νοήσοιντο
passive indicative νοηθήσομαι νοηθήσῃ νοηθήσεται νοηθήσεσθον νοηθήσεσθον νοηθησόμεθᾰ νοηθήσεσθε νοηθήσονται
optative νοηθησοίμην νοηθήσοιο νοηθήσοιτο νοηθήσοισθον νοηθησοίσθην νοηθησοίμεθᾰ νοηθήσοισθε νοηθήσοιντο
active middle passive
infinitive νοήσειν νοήσεσθαι νοηθήσεσθαι
participle m νοήσων νοησόμενος νοηθησόμενος
f νοήσουσᾰ νοησομένη νοηθησομένη
n νοῆσον νοησόμενον νοηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνόησᾰ, ἐνοησᾰ́μην, ἐνοήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόησᾰ ἐνόησᾰς ἐνόησε(ν) ἐνοήσᾰτον ἐνοησᾰ́την ἐνοήσᾰμεν ἐνοήσᾰτε ἐνόησᾰν
subjunctive νοήσω νοήσῃς νοήσῃ νοήσητον νοήσητον νοήσωμεν νοήσητε νοήσωσῐ(ν)
optative νοήσαιμῐ νοήσειᾰς / νοήσαις νοήσειε(ν) / νοήσαι νοήσαιτον νοησαίτην νοήσαιμεν νοήσαιτε νοήσειᾰν / νοήσαιεν
imperative   νόησον νοησᾰ́τω νοήσᾰτον νοησᾰ́των   νοήσᾰτε νοησᾰ́ντων
middle indicative ἐνοησᾰ́μην ἐνοήσω ἐνοήσᾰτο ἐνοήσᾰσθον ἐνοησᾰ́σθην ἐνοησᾰ́μεθᾰ ἐνοήσᾰσθε ἐνοήσᾰντο
subjunctive νοήσωμαι νοήσῃ νοήσηται νοήσησθον νοήσησθον νοησώμεθᾰ νοήσησθε νοήσωνται
optative νοησαίμην νοήσαιο νοήσαιτο νοήσαισθον νοησαίσθην νοησαίμεθᾰ νοήσαισθε νοήσαιντο
imperative   νόησαι νοησᾰ́σθω νοήσᾰσθον νοησᾰ́σθων   νοήσᾰσθε νοησᾰ́σθων
passive indicative ἐνοήθην ἐνοήθης ἐνοήθη ἐνοήθητον ἐνοηθήτην ἐνοήθημεν ἐνοήθητε ἐνοήθησᾰν
subjunctive νοηθῶ νοηθῇς νοηθῇ νοηθῆτον νοηθῆτον νοηθῶμεν νοηθῆτε νοηθῶσῐ(ν)
optative νοηθείην νοηθείης νοηθείη νοηθεῖτον / νοηθείητον νοηθείτην / νοηθειήτην νοηθεῖμεν / νοηθείημεν νοηθεῖτε / νοηθείητε νοηθεῖεν / νοηθείησᾰν
imperative   νοήθητῐ νοηθήτω νοήθητον νοηθήτων   νοήθητε νοηθέντων
active middle passive
infinitive νοῆσαι νοήσᾰσθαι νοηθῆναι
participle m νοήσᾱς νοησᾰ́μενος νοηθείς
f νοήσᾱσᾰ νοησᾰμένη νοηθεῖσᾰ
n νοῆσᾰν νοησᾰ́μενον νοηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: νόησᾰ, νοησᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νόησᾰ νόησᾰς νόησε(ν) νοήσᾰτον νοησᾰ́την νοήσᾰμεν νοήσᾰτε νόησᾰν
middle indicative νοησᾰ́μην νοήσᾰο νοήσᾰτο νοήσᾰσθον νοησᾰ́σθην νοησᾰ́με(σ)θᾰ νοήσᾰσθε νοήσᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔνωσᾰ, ἐνωσᾰ́μην, ἐνώθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνωσᾰ ἔνωσᾰς ἔνωσε(ν) ἐνώσᾰτον ἐνωσᾰ́την ἐνώσᾰμεν ἐνώσᾰτε ἔνωσᾰν
subjunctive νώσω νώσῃς νώσῃ νώσητον νώσητον νώσωμεν νώσητε νώσωσῐ(ν)
optative νώσαιμῐ νώσειᾰς / νώσαις νώσειε(ν) / νώσαι νωσεῖτον νωσείτην νωσεῖμεν νωσεῖτε νωσεῖεν
imperative   νῶσον νωσᾰ́τω νώσᾰτον νωσᾰ́των   νώσᾰτε νωσᾰ́ντων
middle indicative ἐνωσᾰ́μην ἐνώσω ἐνώσᾰτο ἐνώσᾰσθον ἐνωσᾰ́σθην ἐνωσᾰ́μεθᾰ ἐνώσᾰσθε ἐνώσᾰντο
subjunctive νώσωμαι νώσηαι νώσηται νώσησθον νώσησθον νωσώμεθᾰ νώσησθε νώσωνται
optative νωσαίμην νώσαιο νώσαιτο νώσαισθον νωσαίσθην νωσαίμεθᾰ νώσαισθε νωσαίᾰτο
imperative   νῶσαι νωσᾰ́σθω νώσᾰσθον νωσᾰ́σθων   νώσᾰσθε νωσᾰ́σθων
passive indicative ἐνώθην ἐνώθης ἐνώθη ἐνώθητον ἐνωθήτην ἐνώθημεν ἐνώθητε ἐνώθησᾰν
subjunctive νωθῶ νωθῇς νωθῇ νωθῆτον νωθῆτον νωθῶμεν νωθῆτε νωθῶσῐ(ν)
optative νωθείην νωθείης νωθείη νωθεῖτον / νωθείητον νωθείτην / νωθειήτην νωθεῖμεν / νωθείημεν νωθεῖτε / νωθείητε νώθειεν / νωθείησᾰν
imperative   νώθητῐ νωθήτω νώθητον νωθήτων   νώθητε νωθέντων
active middle passive
infinitive νῶσαι νώσᾰσθαι νωθῆναι
participle m νώσᾱς νωσᾰ́μενος νωθείς
f νώσᾱσᾰ νωσᾰμένη νωθεῖσᾰ
n νῶσᾰν νωσᾰ́μενον νωθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νενόηκᾰ, νενόημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νενόηκᾰ νενόηκᾰς νενόηκε(ν) νενοήκᾰτον νενοήκᾰτον νενοήκᾰμεν νενοήκᾰτε νενοήκᾱσῐ(ν)
subjunctive νενοήκω νενοήκῃς νενοήκῃ νενοήκητον νενοήκητον νενοήκωμεν νενοήκητε νενοήκωσῐ(ν)
optative νενοήκοιμῐ / νενοηκοίην νενοήκοις / νενοηκοίης νενοήκοι / νενοηκοίη νενοήκοιτον νενοηκοίτην νενοήκοιμεν νενοήκοιτε νενοήκοιεν
imperative   νενόηκε νενοηκέτω νενοήκετον νενοηκέτων   νενοήκετε νενοηκόντων
middle/
passive 		indicative νενόημαι νενόησαι νενόηται νενόησθον νενόησθον νενοήμεθᾰ νενόησθε νενόηνται
subjunctive νενοημένος ὦ νενοημένος ᾖς νενοημένος ᾖ νενοημένω ἦτον νενοημένω ἦτον νενοημένοι ὦμεν νενοημένοι ἦτε νενοημένοι ὦσῐ(ν)
optative νενοημένος εἴην νενοημένος εἴης νενοημένος εἴη νενοημένω εἴητον / εἶτον νενοημένω εἰήτην / εἴτην νενοημένοι εἴημεν / εἶμεν νενοημένοι εἴητε / εἶτε νενοημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   νενόησο νενοήσθω νενόησθον νενοήσθων   νενόησθε νενοήσθων
active middle/passive
infinitive νενοηκέναι νενοῆσθαι
participle m νενοηκώς νενοημένος
f νενοηκυῖᾰ νενοημένη
n νενοηκός νενοημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νένωκᾰ, νένωμαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νένωκᾰ νένωκᾰς νένωκε(ν) νενώκᾰτον νενώκᾰτον νενώκᾰμεν νενώκᾰτε νενώκᾱσῐ(ν)
subjunctive νενώκω νενώκῃς νενώκῃ νενώκητον νενώκητον νενώκωμεν νενώκητε νενώκωσῐ(ν)
optative νενώκοιμῐ / νενωκοίην νενώκοις / νενωκοίης νενώκοι / νενωκοίη νενώκοιτον νενωκοίτην νενώκοιμεν νενώκοιτε νενώκοιεν
imperative   νένωκε νενωκέτω νενώκετον νενωκέτων   νενώκετε νενωκόντων
middle/
passive 		indicative νένωμαι νένωσαι νένωται νένωσθον νένωσθον νενώμεθᾰ νένωσθε νένωνται
subjunctive νενωμένος ὦ νενωμένος ᾖς νενωμένος ᾖ νενωμένω ἦτον νενωμένω ἦτον νενωμένοι ὦμεν νενωμένοι ἦτε νενωμένοι ὦσῐ(ν)
optative νενωμένος εἴην νενωμένος εἴης νενωμένος εἴη νενωμένω εἴητον / εἶτον νενωμένω εἰήτην / εἴτην νενωμένοι εἴημεν / εἶμεν νενωμένοι εἴητε / εἶτε νενώμενοι εἰησᾰ́ν / εἰεν
imperative   νένωσο νενώσθω νένωσθον νενώσθων   νένωσθε νενώσθων
active middle/passive
infinitive νενωκέναι νενῶσθαι
participle m νενωκώς νενωμένος
f νενωκυῖᾰ νενωμένη
n νενωκός νενωμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • → Greek: νοώ (noó) (learned) from contracted νοῶ (noô)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010), “νόος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1023

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.