πεπληγώς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.plɛː.ɡɔ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ple̝ˈɡos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pliˈɣos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pliˈɣos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pliˈɣos/

Participle

πεπληγώς • (peplēgṓs) m (feminine πεπληγυῖᾰ, neuter πεπληγός); first/third declension

perfect active participle of πλήσσω (plḗssō)

Declension

First and third declension of πεπληγώς; πεπληγυῖᾰ; πεπληγός (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεπληγώς peplēgṓs	πεπληγυῖᾰ peplēguîă	πεπληγός peplēgós	πεπληγότε peplēgóte	πεπληγυίᾱ peplēguíā	πεπληγότε peplēgóte	πεπληγότες peplēgótes	πεπληγυῖαι peplēguîai	πεπληγότᾰ peplēgótă
Genitive	πεπληγότος peplēgótos	πεπληγυίᾱς peplēguíās	πεπληγότος peplēgótos	πεπληγότοιν peplēgótoin	πεπληγυίαιν peplēguíain	πεπληγότοιν peplēgótoin	πεπληγότων peplēgótōn	πεπληγυιῶν peplēguiôn	πεπληγότων peplēgótōn
Dative	πεπληγότῐ peplēgótĭ	πεπληγυίᾳ peplēguíāi	πεπληγότῐ peplēgótĭ	πεπληγότοιν peplēgótoin	πεπληγυίαιν peplēguíain	πεπληγότοιν peplēgótoin	πεπληγόσῐ / πεπληγόσῐν peplēgósĭ(n)	πεπληγυίαις peplēguíais	πεπληγόσῐ / πεπληγόσῐν peplēgósĭ(n)
Accusative	πεπληγότᾰ peplēgótă	πεπληγυῖᾰν peplēguîăn	πεπληγός peplēgós	πεπληγότε peplēgóte	πεπληγυίᾱ peplēguíā	πεπληγότε peplēgóte	πεπληγότᾰς peplēgótăs	πεπληγυίᾱς peplēguíās	πεπληγότᾰ peplēgótă
Vocative	πεπληγώς peplēgṓs	πεπληγυῖᾰ peplēguîă	πεπληγός peplēgós	πεπληγότε peplēgóte	πεπληγυίᾱ peplēguíā	πεπληγότε peplēgóte	πεπληγότες peplēgótes	πεπληγυῖαι peplēguîai	πεπληγότᾰ peplēgótă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεπληγότως peplēgótōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts.