πλεονεκτέω

Ancient Greek

Etymology

Denominal verb of πλεονέκτης (pleonéktēs, “greedy person”) + -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

πλεονεκτέω • (pleonektéō)

  1. to have or claim more than one’s due, to get or have too much
  2. to be greedy, grasping, arrogant
  3. to gain or have some advantage
  4. to have or claim a larger share [with genitive ‘of’]
  5. to have or gain the advantage [with genitive ‘over’], take advantage [with genitive ‘of’]
  6. (transitive) to overreach, defraud

Conjugation

   Present: πλεονεκτέω, πλεονεκτέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πλεονεκτέω πλεονεκτέεις πλεονεκτέει πλεονεκτέετον πλεονεκτέετον πλεονεκτέομεν πλεονεκτέετε πλεονεκτέουσῐ(ν)
subjunctive πλεονεκτέω πλεονεκτέῃς πλεονεκτέῃ πλεονεκτέητον πλεονεκτέητον πλεονεκτέωμεν πλεονεκτέητε πλεονεκτέωσῐ(ν)
optative πλεονεκτέοιμῐ πλεονεκτέοις πλεονεκτέοι πλεονεκτέοιτον πλεονεκτεοίτην πλεονεκτέοιμεν πλεονεκτέοιτε πλεονεκτέοιεν
imperative   πλεονέκτεε πλεονεκτεέτω πλεονεκτέετον πλεονεκτεέτων   πλεονεκτέετε πλεονεκτεόντων
middle/
passive 		indicative πλεονεκτέομαι πλεονεκτέῃ / πλεονεκτέει πλεονεκτέεται πλεονεκτέεσθον πλεονεκτέεσθον πλεονεκτεόμεθᾰ πλεονεκτέεσθε πλεονεκτέονται
subjunctive πλεονεκτέωμαι πλεονεκτέῃ πλεονεκτέηται πλεονεκτέησθον πλεονεκτέησθον πλεονεκτεώμεθᾰ πλεονεκτέησθε πλεονεκτέωνται
optative πλεονεκτεοίμην πλεονεκτέοιο πλεονεκτέοιτο πλεονεκτέοισθον πλεονεκτεοίσθην πλεονεκτεοίμεθᾰ πλεονεκτέοισθε πλεονεκτέοιντο
imperative   πλεονεκτέου πλεονεκτεέσθω πλεονεκτέεσθον πλεονεκτεέσθων   πλεονεκτέεσθε πλεονεκτεέσθων
active middle/passive
infinitive πλεονεκτέειν πλεονεκτέεσθαι
participle m πλεονεκτέων πλεονεκτεόμενος
f πλεονεκτέουσᾰ πλεονεκτεομένη
n πλεονεκτέον πλεονεκτεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πλεονεκτῶ, πλεονεκτοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πλεονεκτῶ πλεονεκτεῖς πλεονεκτεῖ πλεονεκτεῖτον πλεονεκτεῖτον πλεονεκτοῦμεν πλεονεκτεῖτε πλεονεκτοῦσῐ(ν)
subjunctive πλεονεκτῶ πλεονεκτῇς πλεονεκτῇ πλεονεκτῆτον πλεονεκτῆτον πλεονεκτῶμεν πλεονεκτῆτε πλεονεκτῶσῐ(ν)
optative πλεονεκτοίην / πλεονεκτοῖμῐ πλεονεκτοίης / πλεονεκτοῖς πλεονεκτοίη / πλεονεκτοῖ πλεονεκτοῖτον / πλεονεκτοίητον πλεονεκτοίτην / πλεονεκτοιήτην πλεονεκτοῖμεν / πλεονεκτοίημεν πλεονεκτοῖτε / πλεονεκτοίητε πλεονεκτοῖεν / πλεονεκτοίησᾰν
imperative   πλεονέκτει πλεονεκτείτω πλεονεκτεῖτον πλεονεκτείτων   πλεονεκτεῖτε πλεονεκτούντων
middle/
passive 		indicative πλεονεκτοῦμαι πλεονεκτεῖ,
πλεονεκτῇ 		πλεονεκτεῖται πλεονεκτεῖσθον πλεονεκτεῖσθον πλεονεκτούμεθᾰ πλεονεκτεῖσθε πλεονεκτοῦνται
subjunctive πλεονεκτῶμαι πλεονεκτῇ πλεονεκτῆται πλεονεκτῆσθον πλεονεκτῆσθον πλεονεκτώμεθᾰ πλεονεκτῆσθε πλεονεκτῶνται
optative πλεονεκτοίμην πλεονεκτοῖο πλεονεκτοῖτο πλεονεκτοῖσθον πλεονεκτοίσθην πλεονεκτοίμεθᾰ πλεονεκτοῖσθε πλεονεκτοῖντο
imperative   πλεονεκτοῦ πλεονεκτείσθω πλεονεκτεῖσθον πλεονεκτείσθων   πλεονεκτεῖσθε πλεονεκτείσθων
active middle/passive
infinitive πλεονεκτεῖν πλεονεκτεῖσθαι
participle m πλεονεκτῶν πλεονεκτούμενος
f πλεονεκτοῦσᾰ πλεονεκτουμένη
n πλεονεκτοῦν πλεονεκτούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπλεονέκτεον, ἐπλεονεκτεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπλεονέκτεον ἐπλεονέκτεες ἐπλεονέκτεε(ν) ἐπλεονεκτέετον ἐπλεονεκτεέτην ἐπλεονεκτέομεν ἐπλεονεκτέετε ἐπλεονέκτεον
middle/
passive 		indicative ἐπλεονεκτεόμην ἐπλεονεκτέου ἐπλεονεκτέετο ἐπλεονεκτέεσθον ἐπλεονεκτεέσθην ἐπλεονεκτεόμεθᾰ ἐπλεονεκτέεσθε ἐπλεονεκτέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπλεονέκτουν, ἐπλεονεκτούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπλεονέκτουν ἐπλεονέκτεις ἐπλεονέκτει ἐπλεονεκτεῖτον ἐπλεονεκτείτην ἐπλεονεκτοῦμεν ἐπλεονεκτεῖτε ἐπλεονέκτουν
middle/
passive 		indicative ἐπλεονεκτούμην ἐπλεονεκτοῦ ἐπλεονεκτεῖτο ἐπλεονεκτεῖσθον ἐπλεονεκτείσθην ἐπλεονεκτούμεθᾰ ἐπλεονεκτεῖσθε ἐπλεονεκτοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πλεονεκτήσω, πλεονεκτήσομαι, πλεονεκτηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πλεονεκτήσω πλεονεκτήσεις πλεονεκτήσει πλεονεκτήσετον πλεονεκτήσετον πλεονεκτήσομεν πλεονεκτήσετε πλεονεκτήσουσῐ(ν)
optative πλεονεκτήσοιμῐ πλεονεκτήσοις πλεονεκτήσοι πλεονεκτήσοιτον πλεονεκτησοίτην πλεονεκτήσοιμεν πλεονεκτήσοιτε πλεονεκτήσοιεν
middle indicative πλεονεκτήσομαι πλεονεκτήσῃ / πλεονεκτήσει πλεονεκτήσεται πλεονεκτήσεσθον πλεονεκτήσεσθον πλεονεκτησόμεθᾰ πλεονεκτήσεσθε πλεονεκτήσονται
optative πλεονεκτησοίμην πλεονεκτήσοιο πλεονεκτήσοιτο πλεονεκτήσοισθον πλεονεκτησοίσθην πλεονεκτησοίμεθᾰ πλεονεκτήσοισθε πλεονεκτήσοιντο
passive indicative πλεονεκτηθήσομαι πλεονεκτηθήσῃ πλεονεκτηθήσεται πλεονεκτηθήσεσθον πλεονεκτηθήσεσθον πλεονεκτηθησόμεθᾰ πλεονεκτηθήσεσθε πλεονεκτηθήσονται
optative πλεονεκτηθησοίμην πλεονεκτηθήσοιο πλεονεκτηθήσοιτο πλεονεκτηθήσοισθον πλεονεκτηθησοίσθην πλεονεκτηθησοίμεθᾰ πλεονεκτηθήσοισθε πλεονεκτηθήσοιντο
active middle passive
infinitive πλεονεκτήσειν πλεονεκτήσεσθαι πλεονεκτηθήσεσθαι
participle m πλεονεκτήσων πλεονεκτησόμενος πλεονεκτηθησόμενος
f πλεονεκτήσουσᾰ πλεονεκτησομένη πλεονεκτηθησομένη
n πλεονεκτῆσον πλεονεκτησόμενον πλεονεκτηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπλεονέκτησᾰ, ἐπλεονεκτησᾰ́μην, ἐπλεονεκτήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπλεονέκτησᾰ ἐπλεονέκτησᾰς ἐπλεονέκτησε(ν) ἐπλεονεκτήσᾰτον ἐπλεονεκτησᾰ́την ἐπλεονεκτήσᾰμεν ἐπλεονεκτήσᾰτε ἐπλεονέκτησᾰν
subjunctive πλεονεκτήσω πλεονεκτήσῃς πλεονεκτήσῃ πλεονεκτήσητον πλεονεκτήσητον πλεονεκτήσωμεν πλεονεκτήσητε πλεονεκτήσωσῐ(ν)
optative πλεονεκτήσαιμῐ πλεονεκτήσειᾰς / πλεονεκτήσαις πλεονεκτήσειε(ν) / πλεονεκτήσαι πλεονεκτήσαιτον πλεονεκτησαίτην πλεονεκτήσαιμεν πλεονεκτήσαιτε πλεονεκτήσειᾰν / πλεονεκτήσαιεν
imperative   πλεονέκτησον πλεονεκτησᾰ́τω πλεονεκτήσᾰτον πλεονεκτησᾰ́των   πλεονεκτήσᾰτε πλεονεκτησᾰ́ντων
middle indicative ἐπλεονεκτησᾰ́μην ἐπλεονεκτήσω ἐπλεονεκτήσᾰτο ἐπλεονεκτήσᾰσθον ἐπλεονεκτησᾰ́σθην ἐπλεονεκτησᾰ́μεθᾰ ἐπλεονεκτήσᾰσθε ἐπλεονεκτήσᾰντο
subjunctive πλεονεκτήσωμαι πλεονεκτήσῃ πλεονεκτήσηται πλεονεκτήσησθον πλεονεκτήσησθον πλεονεκτησώμεθᾰ πλεονεκτήσησθε πλεονεκτήσωνται
optative πλεονεκτησαίμην πλεονεκτήσαιο πλεονεκτήσαιτο πλεονεκτήσαισθον πλεονεκτησαίσθην πλεονεκτησαίμεθᾰ πλεονεκτήσαισθε πλεονεκτήσαιντο
imperative   πλεονέκτησαι πλεονεκτησᾰ́σθω πλεονεκτήσᾰσθον πλεονεκτησᾰ́σθων   πλεονεκτήσᾰσθε πλεονεκτησᾰ́σθων
passive indicative ἐπλεονεκτήθην ἐπλεονεκτήθης ἐπλεονεκτήθη ἐπλεονεκτήθητον ἐπλεονεκτηθήτην ἐπλεονεκτήθημεν ἐπλεονεκτήθητε ἐπλεονεκτήθησᾰν
subjunctive πλεονεκτηθῶ πλεονεκτηθῇς πλεονεκτηθῇ πλεονεκτηθῆτον πλεονεκτηθῆτον πλεονεκτηθῶμεν πλεονεκτηθῆτε πλεονεκτηθῶσῐ(ν)
optative πλεονεκτηθείην πλεονεκτηθείης πλεονεκτηθείη πλεονεκτηθεῖτον / πλεονεκτηθείητον πλεονεκτηθείτην / πλεονεκτηθειήτην πλεονεκτηθεῖμεν / πλεονεκτηθείημεν πλεονεκτηθεῖτε / πλεονεκτηθείητε πλεονεκτηθεῖεν / πλεονεκτηθείησᾰν
imperative   πλεονεκτήθητῐ πλεονεκτηθήτω πλεονεκτήθητον πλεονεκτηθήτων   πλεονεκτήθητε πλεονεκτηθέντων
active middle passive
infinitive πλεονεκτῆσαι πλεονεκτήσᾰσθαι πλεονεκτηθῆναι
participle m πλεονεκτήσᾱς πλεονεκτησᾰ́μενος πλεονεκτηθείς
f πλεονεκτήσᾱσᾰ πλεονεκτησᾰμένη πλεονεκτηθεῖσᾰ
n πλεονεκτῆσᾰν πλεονεκτησᾰ́μενον πλεονεκτηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 2:11:
    ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν.
    hína mḕ pleonektēthômen hupò toû Satanâ; ou gàr autoû tà noḗmata agnooûmen.
    • Translation by KJV
      Lest Satan should get an advantage of us: for we are not ignorant of his devices.
  • 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 7:2:
    Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.
    Khōrḗsate hēmâs; oudéna ēdikḗsamen, oudéna ephtheíramen, oudéna epleonektḗsamen.
    • Translation by KJV
      Receive us; we have wronged no man, we have corrupted no man, we have defrauded no man.
  • 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 12:17:
    μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς, δι’ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς;
    mḗ tina hôn apéstalka pròs humâs, di’ autoû epleonéktēsa humâs?
    • Translation by KJV
      Did I make a gain of you by any of them whom I sent unto you?

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.