προστρέχω

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-, “to, toward”) +‎ τρέχω (trékhō, “to run, run over”).

Pronunciation

 

Verb

προστρέχω • (prostrékhō)

  1. to run to or towards
  2. to come to one
    1. (in hostile sense) to make a sally
    2. (of things) to happen to one
  3. (figurative) to join or side with
    1. to approach
    2. to resemble

Inflection

   Present: προστρέχω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προστρέχω προστρέχεις προστρέχει προστρέχετον προστρέχετον προστρέχομεν προστρέχετε προστρέχουσῐ(ν)
subjunctive προστρέχω προστρέχῃς προστρέχῃ προστρέχητον προστρέχητον προστρέχωμεν προστρέχητε προστρέχωσῐ(ν)
optative προστρέχοιμῐ προστρέχοις προστρέχοι προστρέχοιτον προστρεχοίτην προστρέχοιμεν προστρέχοιτε προστρέχοιεν
imperative   πρόστρεχε προστρεχέτω προστρέχετον προστρεχέτων   προστρέχετε προστρεχόντων
active
infinitive προστρέχειν
participle m προστρέχων
f προστρέχουσᾰ
n προστρέχον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.