στανύω

Ancient Greek

Etymology

Uncertain. Perhaps ultimately from Proto-Indo-European *steh₂-. Rix suggests that it could derive from Proto-Indo-European *stnéh₂ti, the nasal-infix present of the root *steh₂-. Related to Ancient Greek ῐ̔́στημῐ (hĭ́stēmĭ).

Verb

στανύω • (stanúō) (Cretan)

to appoint, establish
- c. 2nd century BCE, inscription at Hierapytna, published in Inscriptiones Creticae III.iii.4:
  ὑπὲρ δὲ τῶν ὕστερον ἐγγινομένων ἀδικημάτων προ-
  δίκωι μὲν χρήσθων καθὼς τὸ διάγραμμα ἔχει· περὶ δὲ τῶ
  δικαστηρίω οἱ ἐπιστάμενοι κατ’ ἐνιαυτὸν παρ’ ἑκατέροις
  κόσμοι πόλιν στανυέσθων ἅγ κα ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσ[ι]
  [δό]ξηι ἐξ ἇς τὸ ἐπικριτήριον τέλεται, καὶ ἐγγύος καθιστάν-
  των ἀφ’ ἇς κα ἁμέρας ἐπιστᾶντι ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον ἐν διμήνωι,
  καὶ διεξαγόντων ταῦτα ἐπ’ αὐτῶν κοσμόντων κατὰ τὸ
  δοχθὲν κοινᾶι σύμβολον.
  hupèr dè tôn hústeron enginoménōn adikēmátōn pro-
  díkōi mèn khrḗsthōn kathṑs tò diágramma ékhei; perì dè tô
  dikastēríō hoi epistámenoi kat’ eniautòn par’ hekatérois
  kósmoi pólin stanuésthōn hág ka amphotérais taîs póles[i]
  [dó]xēi ex hâs tò epikritḗrion téletai, kaì engúos kathistán-
  tōn aph’ hâs ka haméras epistânti epì tò arkheîon en dimḗnōi,
  kaì diexagóntōn taûta ep’ autôn kosmóntōn katà tò
  dokhthèn koinâi súmbolon.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: στανύω, στανύομαι (Cretan)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στανύω	στανύεις	στανύει	στανύετον	στανύετον	στανύομεν	στανύετε	στανύουσῐ(ν)
	subjunctive	στανύω	στανύῃς	στανύῃ	στανύητον	στανύητον	στανύωμεν	στανύητε	στανύωσῐ(ν)
	optative	στανύοιμῐ	στανύοις	στανύοι	στανύοιτον	στανυοίτην	στανύοιμεν	στανύοιτε	στανύοιεν
	imperative		στάνυε	στανυέτω	στανύετον	στανυέτων		στανύετε	στανυόντων
middle/ passive	indicative	στανύομαι	στανύεαι	στανύεται	στανύεσθον	στανύεσθον	στανυόμεθᾰ	στανύεσθε	στανύονται
	subjunctive	στανύωμαι	στανύηαι	στανύηται	στανύησθον	στανύησθον	στανυώμεθᾰ	στανύησθε	στανύωνται
	optative	στανυοίμην	στανύοιο	στανύοιτο	στανύοισθον	στανυοίσθην	στανυοίμεθᾰ	στανύοισθε	στανύοιντο
	imperative		στανύεο	στανυέσθω	στανύεσθον	στανυέσθων		στανύεσθε	στανυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στανύειν				στανύεσθαι
participle	m	στανύων				στανυόμενος
	f	στανύουσᾰ				στανυομένη
	n	στανῦον				στανυόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“στανύω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
στανύω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 590
Beekes, Robert S. P. (2010), Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 601
Ronald I. Kim, Jana Mynářová, Peter Pavúk, editor (16 December 2019), Hrozný and Hittite: The First Hundred Years‎^[1], Brill, →ISBN, page 321
Michael Maittaire; Friedrich Wilhelm Sturz; John Seager (1831), Maittaire's Greek dialects, abridged and translated into English, from the edition of Sturzius‎^[2], London, Longman and Co, page 165