Зміцер

• Змі́тра (Zmítra), Змітро́ (Zmitró) — phonetic variants
• Зьмі́цер (Zʹmícjer), Зьмі́тра (Zʹmítra), Зьмітро́ (Zʹmitró) — Taraškievica orthography

Ultimately from Byzantine Greek Δημήτριος (Dēmḗtrios). Doublet of Дзмі́трый (Dzmítryj).

• IPA^(key): [ˈzʲmʲit͡sʲer]
• Rhymes: -it͡sʲer
• Hyphenation: Змі‧цер

Змі́цер • (Zmícjer) m pers (genitive Змітра́, nominative plural Змітры́, genitive plural Змітро́ў)
(proscribed) Змі́цер • (Zmícjer) m pers (genitive Змі́цера, nominative plural Змі́церы, genitive plural Змі́цераў)

1. a male given name, Zmicier
   • 1855, Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч, “Wieczernica 1, Pieśń 2”, in Wieczernice i Obląkany, page 12:

     Zawuć bywała Zmitra u kaścioł, / Hdzie tam! — doszcz ljeć — hrazi pakaleńnia, / A u karczmu — Zmiciar nasz wiasioł! / Naszou darohu — asli kala zahumieńńia?

     [Заву́ць, быва́ла, Змітра́ у касцёл, / Гдзе там! — дождж льець — гра́зі па кале́ння, / А ў карчму́ — Змі́цер наш вясёл! / Найшо́ў даро́гу — а́слі каля́ загуме́ння?]

     Zavúcʹ, byvála, Zmitrá u kascjól, / Hdzje tam! — doždž lʹjecʹ — hrázi pa kaljénnja, / A ŭ karčmú — Zmícjer naš vjasjól! / Najšóŭ daróhu — ásli kaljá zahumjénnja?

     Sometimes people call Zmicier to a church, / No way! It’s raining, the mud is knee-deep, / As for going to the pub, our Źmicier is merry! / He’s found his way — is it in such a faraway place?

   • 1938, Збор твораў у чатырох тамах (падпісное выданне)., volume 3, published 1975, Бярозавы конь:

     У Толі цяпер застаўся толькі адзін клопат — пра татку, пра мамку, пра брата Зміцера і сястру Любу.

     U Tóli cjapjer zastaŭsja tólʹki adzin klópat — pra tatku, pra mamku, pra brata Zmicjera i sjastru Ljubu.

     Tola only had one worry left: about his Dad, Mum, his brother Źmicier and his sister Luba.

   • 1962–1964, Уладзімір Караткевіч, chapter XVI, in Каласы пад сярпом тваім, published 1989, Кніга другая. Сякера пры дрэве:

     Кінуў лейцы на рукі Змітру, скочыў на снег, амаль пабег па сходах у палац.

     Kinuŭ ljejcy na ruki Zmitru, skóčyŭ na snjeh, amalʹ pabjeh pa sxódax u palac.

     He threw the reins into Źmicier’s hands, jumped into the snow, and almost ran on the starway to the palace.

   • 1982, Васіль Быкаў, “Раздзел чацверты. Радасць зямлі”, in Поўны збор твораў, Minsk: Саюз беларускіх пісменьнікаў, published 2005, Аблава:

     Дарма тады не паслухаў Ганульку, якая, калі ён сабраўся ўвечары да Зміцера, сказала: «Не ідзі! Хай яны згараць, тыя трыццаць рублёў, калі ён такі чалавек нягодны...»

     Darma tady nje pasluxaŭ Hanulʹku, jakaja, kali jon sabraŭsja ŭvječary da Zmicjera, skazala: “Nje idzi! Xaj jany zharacʹ, tyja tryccacʹ rubljóŭ, kali jon taki čalavjek njahódny...”

     He should have listened to Hanulka, when he was planning to go to Źmicier at night, who said: “Don’t go! Let them burn, these thirty roubles, if he’s such a good-for-nothing person...”

   • 2015, Віктар Казько, “Сірэна”, in Полымя‎^[2], number 4 (1026), page 12:

     — Ты з кім гэта размаўляеш? — Змітру хацелася сказаць зусім не так, зусім не тое.

     — Ty z kim heta razmaŭljaješ? — Zmitru xacjelasja skazacʹ zusim nje tak, zusim nje tóje.

     “Who are talking there to?”, Źmicier wanted to say it in a totally different way, to say something totally different.

   • 2024 April 11, Наша ніва‎^[3], archived from the original on 11 April 2024:

     Па словах Зміцера, рэцэпт яго стравы просты.

     Pa slóvax Zmicjera, recept jahó stravy prósty.

     According to Źmicier, the recipe of his dish is simple.

• Although the stem-stressed declination is sometimes described as a mistake,^[1] it is common.