свара
Bulgarian
Etymology
Deverbal noun of Proto-Slavic *svariti (“to argue”), from *svarъ (whence Old Church Slavonic сваръ (svarŭ)).
Noun
сва́ра • (svára) f
- brawl, squabble, heated discussion
- (by extension) scandal
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | сва́ра svára |
сва́ри svári |
| definite | сва́рата svárata |
сва́рите svárite |
Derived terms
- сварли́в (svarlív)
Related terms
- со́ра (sóra, “quarrel”) (obsolete)
- усо́рлив (usórliv, “grumpy, sulky”)
References
- “свара¹”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- Nayden Gerov; Тодор Панчев (1904), “сва́ра”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language][1] (in Bulgarian), volume 5, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 128
- “сваръ”, in Старобългарски речник [Dictionary of Old Bulgarian] (in Bulgarian), https://histdict.uni-sofia.bg, 2011—2025
Russian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *svãrъ, from the Proto-Indo-European root *swer- (“to resound, enunciate, pronounce; to swear”). Cognate with Old Norse swara (“answer”), English answer, swear.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsvarə]
Noun
сва́ра • (svára) f inan (genitive сва́ры, nominative plural сва́ры, genitive plural свар)
Declension
Declension of сва́ра (inan fem-form hard-stem accent-a)
Derived terms
- сварли́вый (svarlívyj)
Further reading
- Vasmer, Max (1964–1973), “свара”, in Oleg Trubachyov, transl., Этимологический словарь русского языка [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), Moscow: Progress