آبادان

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Classical Persian آبَادَان (ābādān, inhabited)

Adjective

آبادان • (âbâdân)

  1. inhabited, flourishing.
  2. strong, powerful.

Persian

Etymology

Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (ʾp̄ʾtʾn /⁠ābādān⁠/, thriving).[1] By surface analysis, آباد (ābād / âbâd, prosperous) +‎ ـان (-ān / -ân).

Pronunciation

 
  • (Dari, formal) IPA(key): [ʔɑː.bɑː.d̪ɑ́ːn]
    • (Kabuli) IPA(key): [ʔɑː.bɑː.d̪ɑ́ːn]
    • (Hazaragi) IPA(key): [ʔɔː.bɔː.d̪ɔ́ːn]

Readings
Classical reading? ābādān
Dari reading? ābādān
Iranian reading? âbâdân
Tajik reading? obodon
  • Audio (Iran):(file)

Noun

آبادان • (ābādān / âbâdân) (Tajik spelling ободон)

  1. cultivated or inhabited place

Adjective

آبادان • (ābādān / âbâdân) (Tajik spelling ободон)

  1. cultivated, inhabited

Derived terms

Proper noun

آبادان • (ābādān / âbâdân) (Tajik spelling Ободон)

  1. Abadan (a city in Iran)

References

  1. ^ MacKenzie, D. N. (1971), “ābādān”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, page 1