بخورجی

Ottoman Turkish

Etymology

From بخور (buhur, incense) +‎ ـجی (-cı, -ci, occupational suffix).

Noun

بخورجی • (buhurcu)

  1. censer, a person who censes, perfumes with incense, or sells incense

Descendants

  • Turkish: buhurcu
  • Armenian: պուհուրճի (puhurči)

Further reading

  • Çağbayır, Yaşar (2007), “buhurcu”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 688
  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Aromatarius”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[1], Vienna, column 85
  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “بخورجی”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[2], Vienna, column 723
  • Redhouse, James W. (1890), “بخورجی”, in A Turkish and English Lexicon[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 345