حرف

See also: خرف, خرق, حرق, and خ ر ق

Arabic

Etymology 1.1

Root
ح ر ف (ḥ r f)
13 terms

    Cognate to Aramaic חָרַף (ḥarap, to scrape, sharpen, to grind), Classical Syriac ܚܪܰܦ (ḥrap̄, to blend, to scrape together), Classical Syriac ܚܰܪܦܐ (ḥarp̄a, blade, sword), Ge'ez ሐረፈ (ḥäräfä, to crush, to grind, to tear off the top).

    Pronunciation

    • IPA(key): /ħa.ra.fa/

    Verb

    حَرَفَ • (ḥarafa) I (non-past يَحْرِفُ (yaḥrifu), verbal noun حَرْف (ḥarf))

    1. to turn to the opposite side
    2. to trade, to do business
    3. to trim, to snip
    Conjugation
    Conjugation of حَرَفَ (I, sound, a ~ i, full passive (?), verbal noun حَرْف)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    حَرْف
    ḥarf
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    حَارِف
    ḥārif
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مَحْرُوف
    maḥrūf
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m حَرَفْتُ
    ḥaraftu
    حَرَفْتَ
    ḥarafta
    حَرَفَ
    ḥarafa
    حَرَفْتُمَا
    ḥaraftumā
    حَرَفَا
    ḥarafā
    حَرَفْنَا
    ḥarafnā
    حَرَفْتُمْ
    ḥaraftum
    حَرَفُوا
    ḥarafū
    f حَرَفْتِ
    ḥarafti
    حَرَفَتْ
    ḥarafat
    حَرَفَتَا
    ḥarafatā
    حَرَفْتُنَّ
    ḥaraftunna
    حَرَفْنَ
    ḥarafna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أَحْرِفُ
    ʔaḥrifu
    تَحْرِفُ
    taḥrifu
    يَحْرِفُ
    yaḥrifu
    تَحْرِفَانِ
    taḥrifāni
    يَحْرِفَانِ
    yaḥrifāni
    نَحْرِفُ
    naḥrifu
    تَحْرِفُونَ
    taḥrifūna
    يَحْرِفُونَ
    yaḥrifūna
    f تَحْرِفِينَ
    taḥrifīna
    تَحْرِفُ
    taḥrifu
    تَحْرِفَانِ
    taḥrifāni
    تَحْرِفْنَ
    taḥrifna
    يَحْرِفْنَ
    yaḥrifna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أَحْرِفَ
    ʔaḥrifa
    تَحْرِفَ
    taḥrifa
    يَحْرِفَ
    yaḥrifa
    تَحْرِفَا
    taḥrifā
    يَحْرِفَا
    yaḥrifā
    نَحْرِفَ
    naḥrifa
    تَحْرِفُوا
    taḥrifū
    يَحْرِفُوا
    yaḥrifū
    f تَحْرِفِي
    taḥrifī
    تَحْرِفَ
    taḥrifa
    تَحْرِفَا
    taḥrifā
    تَحْرِفْنَ
    taḥrifna
    يَحْرِفْنَ
    yaḥrifna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أَحْرِفْ
    ʔaḥrif
    تَحْرِفْ
    taḥrif
    يَحْرِفْ
    yaḥrif
    تَحْرِفَا
    taḥrifā
    يَحْرِفَا
    yaḥrifā
    نَحْرِفْ
    naḥrif
    تَحْرِفُوا
    taḥrifū
    يَحْرِفُوا
    yaḥrifū
    f تَحْرِفِي
    taḥrifī
    تَحْرِفْ
    taḥrif
    تَحْرِفَا
    taḥrifā
    تَحْرِفْنَ
    taḥrifna
    يَحْرِفْنَ
    yaḥrifna
    imperative
    الْأَمْر
    m اِحْرِفْ
    iḥrif
    اِحْرِفَا
    iḥrifā
    اِحْرِفُوا
    iḥrifū
    f اِحْرِفِي
    iḥrifī
    اِحْرِفْنَ
    iḥrifna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m حُرِفْتُ
    ḥuriftu
    حُرِفْتَ
    ḥurifta
    حُرِفَ
    ḥurifa
    حُرِفْتُمَا
    ḥuriftumā
    حُرِفَا
    ḥurifā
    حُرِفْنَا
    ḥurifnā
    حُرِفْتُمْ
    ḥuriftum
    حُرِفُوا
    ḥurifū
    f حُرِفْتِ
    ḥurifti
    حُرِفَتْ
    ḥurifat
    حُرِفَتَا
    ḥurifatā
    حُرِفْتُنَّ
    ḥuriftunna
    حُرِفْنَ
    ḥurifna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُحْرَفُ
    ʔuḥrafu
    تُحْرَفُ
    tuḥrafu
    يُحْرَفُ
    yuḥrafu
    تُحْرَفَانِ
    tuḥrafāni
    يُحْرَفَانِ
    yuḥrafāni
    نُحْرَفُ
    nuḥrafu
    تُحْرَفُونَ
    tuḥrafūna
    يُحْرَفُونَ
    yuḥrafūna
    f تُحْرَفِينَ
    tuḥrafīna
    تُحْرَفُ
    tuḥrafu
    تُحْرَفَانِ
    tuḥrafāni
    تُحْرَفْنَ
    tuḥrafna
    يُحْرَفْنَ
    yuḥrafna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُحْرَفَ
    ʔuḥrafa
    تُحْرَفَ
    tuḥrafa
    يُحْرَفَ
    yuḥrafa
    تُحْرَفَا
    tuḥrafā
    يُحْرَفَا
    yuḥrafā
    نُحْرَفَ
    nuḥrafa
    تُحْرَفُوا
    tuḥrafū
    يُحْرَفُوا
    yuḥrafū
    f تُحْرَفِي
    tuḥrafī
    تُحْرَفَ
    tuḥrafa
    تُحْرَفَا
    tuḥrafā
    تُحْرَفْنَ
    tuḥrafna
    يُحْرَفْنَ
    yuḥrafna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُحْرَفْ
    ʔuḥraf
    تُحْرَفْ
    tuḥraf
    يُحْرَفْ
    yuḥraf
    تُحْرَفَا
    tuḥrafā
    يُحْرَفَا
    yuḥrafā
    نُحْرَفْ
    nuḥraf
    تُحْرَفُوا
    tuḥrafū
    يُحْرَفُوا
    yuḥrafū
    f تُحْرَفِي
    tuḥrafī
    تُحْرَفْ
    tuḥraf
    تُحْرَفَا
    tuḥrafā
    تُحْرَفْنَ
    tuḥrafna
    يُحْرَفْنَ
    yuḥrafna

    Etymology 1.2

      Pronunciation

      • IPA(key): /ħar.ra.fa/

      Verb

      حَرَّفَ • (ḥarrafa) II (non-past يُحَرِّفُ (yuḥarrifu), verbal noun تَحْرِيف (taḥrīf))

      1. to slant, to incline
      2. to bend down, up, or back, to turn down, up, or back
      3. to deflect
      4. to distort, to corrupt, to falsify, to misconstrue, to pervert, to twist
        • 7th century CE, Jamīʿ at-Tirmiḏiyy, section 47:
          فَمَا جَاءُوا بِهِ عَلَى وَجْهِهِ فَهُوَ حَقٌّ وَلَكِنَّهُمْ يُحَرِّفُونَ وَيَزِيدُونَ
          famā jāʔū bihi ʕalā wajhihi fahuwa ḥaqqun walakinnahum yuḥarrifūna wayazīdūna
          Whatever they came with is right, as it is – however they distort and augment.
      Conjugation
      Conjugation of حَرَّفَ (II, sound, full passive, verbal noun تَحْرِيف)
      verbal noun
      الْمَصْدَر
      تَحْرِيف
      taḥrīf
      active participle
      اِسْم الْفَاعِل
      مُحَرِّف
      muḥarrif
      passive participle
      اِسْم الْمَفْعُول
      مُحَرَّف
      muḥarraf
      active voice
      الْفِعْل الْمَعْلُوم
      singular
      الْمُفْرَد
      dual
      الْمُثَنَّى
      plural
      الْجَمْع
      1st person
      الْمُتَكَلِّم
      2nd person
      الْمُخَاطَب
      3rd person
      الْغَائِب
      2nd person
      الْمُخَاطَب
      3rd person
      الْغَائِب
      1st person
      الْمُتَكَلِّم
      2nd person
      الْمُخَاطَب
      3rd person
      الْغَائِب
      past (perfect) indicative
      الْمَاضِي
      m حَرَّفْتُ
      ḥarraftu
      حَرَّفْتَ
      ḥarrafta
      حَرَّفَ
      ḥarrafa
      حَرَّفْتُمَا
      ḥarraftumā
      حَرَّفَا
      ḥarrafā
      حَرَّفْنَا
      ḥarrafnā
      حَرَّفْتُمْ
      ḥarraftum
      حَرَّفُوا
      ḥarrafū
      f حَرَّفْتِ
      ḥarrafti
      حَرَّفَتْ
      ḥarrafat
      حَرَّفَتَا
      ḥarrafatā
      حَرَّفْتُنَّ
      ḥarraftunna
      حَرَّفْنَ
      ḥarrafna
      non-past (imperfect) indicative
      الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
      m أُحَرِّفُ
      ʔuḥarrifu
      تُحَرِّفُ
      tuḥarrifu
      يُحَرِّفُ
      yuḥarrifu
      تُحَرِّفَانِ
      tuḥarrifāni
      يُحَرِّفَانِ
      yuḥarrifāni
      نُحَرِّفُ
      nuḥarrifu
      تُحَرِّفُونَ
      tuḥarrifūna
      يُحَرِّفُونَ
      yuḥarrifūna
      f تُحَرِّفِينَ
      tuḥarrifīna
      تُحَرِّفُ
      tuḥarrifu
      تُحَرِّفَانِ
      tuḥarrifāni
      تُحَرِّفْنَ
      tuḥarrifna
      يُحَرِّفْنَ
      yuḥarrifna
      subjunctive
      الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
      m أُحَرِّفَ
      ʔuḥarrifa
      تُحَرِّفَ
      tuḥarrifa
      يُحَرِّفَ
      yuḥarrifa
      تُحَرِّفَا
      tuḥarrifā
      يُحَرِّفَا
      yuḥarrifā
      نُحَرِّفَ
      nuḥarrifa
      تُحَرِّفُوا
      tuḥarrifū
      يُحَرِّفُوا
      yuḥarrifū
      f تُحَرِّفِي
      tuḥarrifī
      تُحَرِّفَ
      tuḥarrifa
      تُحَرِّفَا
      tuḥarrifā
      تُحَرِّفْنَ
      tuḥarrifna
      يُحَرِّفْنَ
      yuḥarrifna
      jussive
      الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
      m أُحَرِّفْ
      ʔuḥarrif
      تُحَرِّفْ
      tuḥarrif
      يُحَرِّفْ
      yuḥarrif
      تُحَرِّفَا
      tuḥarrifā
      يُحَرِّفَا
      yuḥarrifā
      نُحَرِّفْ
      nuḥarrif
      تُحَرِّفُوا
      tuḥarrifū
      يُحَرِّفُوا
      yuḥarrifū
      f تُحَرِّفِي
      tuḥarrifī
      تُحَرِّفْ
      tuḥarrif
      تُحَرِّفَا
      tuḥarrifā
      تُحَرِّفْنَ
      tuḥarrifna
      يُحَرِّفْنَ
      yuḥarrifna
      imperative
      الْأَمْر
      m حَرِّفْ
      ḥarrif
      حَرِّفَا
      ḥarrifā
      حَرِّفُوا
      ḥarrifū
      f حَرِّفِي
      ḥarrifī
      حَرِّفْنَ
      ḥarrifna
      passive voice
      الْفِعْل الْمَجْهُول
      singular
      الْمُفْرَد
      dual
      الْمُثَنَّى
      plural
      الْجَمْع
      1st person
      الْمُتَكَلِّم
      2nd person
      الْمُخَاطَب
      3rd person
      الْغَائِب
      2nd person
      الْمُخَاطَب
      3rd person
      الْغَائِب
      1st person
      الْمُتَكَلِّم
      2nd person
      الْمُخَاطَب
      3rd person
      الْغَائِب
      past (perfect) indicative
      الْمَاضِي
      m حُرِّفْتُ
      ḥurriftu
      حُرِّفْتَ
      ḥurrifta
      حُرِّفَ
      ḥurrifa
      حُرِّفْتُمَا
      ḥurriftumā
      حُرِّفَا
      ḥurrifā
      حُرِّفْنَا
      ḥurrifnā
      حُرِّفْتُمْ
      ḥurriftum
      حُرِّفُوا
      ḥurrifū
      f حُرِّفْتِ
      ḥurrifti
      حُرِّفَتْ
      ḥurrifat
      حُرِّفَتَا
      ḥurrifatā
      حُرِّفْتُنَّ
      ḥurriftunna
      حُرِّفْنَ
      ḥurrifna
      non-past (imperfect) indicative
      الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
      m أُحَرَّفُ
      ʔuḥarrafu
      تُحَرَّفُ
      tuḥarrafu
      يُحَرَّفُ
      yuḥarrafu
      تُحَرَّفَانِ
      tuḥarrafāni
      يُحَرَّفَانِ
      yuḥarrafāni
      نُحَرَّفُ
      nuḥarrafu
      تُحَرَّفُونَ
      tuḥarrafūna
      يُحَرَّفُونَ
      yuḥarrafūna
      f تُحَرَّفِينَ
      tuḥarrafīna
      تُحَرَّفُ
      tuḥarrafu
      تُحَرَّفَانِ
      tuḥarrafāni
      تُحَرَّفْنَ
      tuḥarrafna
      يُحَرَّفْنَ
      yuḥarrafna
      subjunctive
      الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
      m أُحَرَّفَ
      ʔuḥarrafa
      تُحَرَّفَ
      tuḥarrafa
      يُحَرَّفَ
      yuḥarrafa
      تُحَرَّفَا
      tuḥarrafā
      يُحَرَّفَا
      yuḥarrafā
      نُحَرَّفَ
      nuḥarrafa
      تُحَرَّفُوا
      tuḥarrafū
      يُحَرَّفُوا
      yuḥarrafū
      f تُحَرَّفِي
      tuḥarrafī
      تُحَرَّفَ
      tuḥarrafa
      تُحَرَّفَا
      tuḥarrafā
      تُحَرَّفْنَ
      tuḥarrafna
      يُحَرَّفْنَ
      yuḥarrafna
      jussive
      الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
      m أُحَرَّفْ
      ʔuḥarraf
      تُحَرَّفْ
      tuḥarraf
      يُحَرَّفْ
      yuḥarraf
      تُحَرَّفَا
      tuḥarrafā
      يُحَرَّفَا
      yuḥarrafā
      نُحَرَّفْ
      nuḥarraf
      تُحَرَّفُوا
      tuḥarrafū
      يُحَرَّفُوا
      yuḥarrafū
      f تُحَرَّفِي
      tuḥarrafī
      تُحَرَّفْ
      tuḥarraf
      تُحَرَّفَا
      tuḥarrafā
      تُحَرَّفْنَ
      tuḥarrafna
      يُحَرَّفْنَ
      yuḥarrafna

      Etymology 1.3

        Pronunciation

        • IPA(key): /ħarf/

        Noun

        حَرْف • (ḥarfm (plural حِرَف (ḥiraf))

        1. cutting edge, sharp edge
        2. border, brink, edge, rim
        Declension
        Declension of noun حَرْف (ḥarf)
        singular basic singular triptote
        indefinite definite construct
        informal حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        حَرْف
        ḥarf
        nominative حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        حَرْفُ
        ḥarfu
        accusative حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        حَرْفَ
        ḥarfa
        genitive حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi
        حَرْفِ
        ḥarfi
        dual indefinite definite construct
        informal حَرْفَيْن
        ḥarfayn
        الْحَرْفَيْن
        al-ḥarfayn
        حَرْفَيْ
        ḥarfay
        nominative حَرْفَانِ
        ḥarfāni
        الْحَرْفَانِ
        al-ḥarfāni
        حَرْفَا
        ḥarfā
        accusative حَرْفَيْنِ
        ḥarfayni
        الْحَرْفَيْنِ
        al-ḥarfayni
        حَرْفَيْ
        ḥarfay
        genitive حَرْفَيْنِ
        ḥarfayni
        الْحَرْفَيْنِ
        al-ḥarfayni
        حَرْفَيْ
        ḥarfay
        plural basic broken plural triptote
        indefinite definite construct
        informal حِرَف
        ḥiraf
        الْحِرَف
        al-ḥiraf
        حِرَف
        ḥiraf
        nominative حِرَفٌ
        ḥirafun
        الْحِرَفُ
        al-ḥirafu
        حِرَفُ
        ḥirafu
        accusative حِرَفًا
        ḥirafan
        الْحِرَفَ
        al-ḥirafa
        حِرَفَ
        ḥirafa
        genitive حِرَفٍ
        ḥirafin
        الْحِرَفِ
        al-ḥirafi
        حِرَفِ
        ḥirafi

        Adjective

        حَرْف • (ḥarf)

        1. (obsolete, poetic, of a she-camel) hardy, strong and/or lean and/or swift
          • a. 625, الأعشى al-ʾaʿšā, edited by Geyer, Rudolf, Zwei Gedichte von Al-ʾAʿšâ (Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften in Wien. Philosophisch-historische Klasse; 149/6)‎[1], volume Mâ Bukâʾu, Wien: In Kommission bei Carl Gerold’s Sohn, published 1905, →DOI, page 102:
            وَشِمِلَّةٍ حَرْفٍ كَأَنَّ قُتُودَهَا … جَلَّلْتُهَا (var. لَبَسْتُهَا) جَوْنَ السَّرَاةِ خَفَيْدَدًا
            wašimillatin ḥarfin kaʔanna qutūdahā … jallaltuhā (var. labastuhā) jawna s-sarāti ḵafaydadan
            Some hardy she-camel the saddle-woods of which I applied like upon a black-backed ostrich
        Declension
        Declension of adjective حَرْف (ḥarf)
        singular masculine feminine
        basic singular triptote basic singular triptote
        indefinite definite indefinite definite
        informal حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        nominative حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        accusative حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        genitive حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi
        حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi
        dual masculine feminine
        indefinite definite indefinite definite
        informal حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        nominative حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        accusative حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        genitive حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi
        حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi
        plural masculine feminine
        basic broken plural triptote basic broken plural triptote
        indefinite definite indefinite definite
        informal حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        حَرْف
        ḥarf
        الْحَرْف
        al-ḥarf
        nominative حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        حَرْفٌ
        ḥarfun
        الْحَرْفُ
        al-ḥarfu
        accusative حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        حَرْفًا
        ḥarfan
        الْحَرْفَ
        al-ḥarfa
        genitive حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi
        حَرْفٍ
        ḥarfin
        الْحَرْفِ
        al-ḥarfi

        Etymology 1.4

          Verbal noun of the verb above, the result of turning the tongue or stylus or limb to the side. The meaning “word” is a semantic loan from Medieval Latin terminus, spawned in the environment of philosophy text translation (see Praetorius 1909).

          Pronunciation

          • IPA(key): /ħarf/
          • Audio:(file)

          Noun

          حَرْف • (ḥarfm (plural حُرُوف (ḥurūf) or أَحْرُف (ʔaḥruf))

          1. verbal noun of حَرَفَ (ḥarafa) (form I)
          2. letter (of the alphabet), piece of type
            حَرْفًا بِحَرْفٍḥarfan biḥarfinword for word
          3. consonant
          4. (grammar) particle
          5. (obsolete) word
          Declension
          Declension of noun حَرْف (ḥarf)
          singular basic singular triptote
          indefinite definite construct
          informal حَرْف
          ḥarf
          الْحَرْف
          al-ḥarf
          حَرْف
          ḥarf
          nominative حَرْفٌ
          ḥarfun
          الْحَرْفُ
          al-ḥarfu
          حَرْفُ
          ḥarfu
          accusative حَرْفًا
          ḥarfan
          الْحَرْفَ
          al-ḥarfa
          حَرْفَ
          ḥarfa
          genitive حَرْفٍ
          ḥarfin
          الْحَرْفِ
          al-ḥarfi
          حَرْفِ
          ḥarfi
          dual indefinite definite construct
          informal حَرْفَيْن
          ḥarfayn
          الْحَرْفَيْن
          al-ḥarfayn
          حَرْفَيْ
          ḥarfay
          nominative حَرْفَانِ
          ḥarfāni
          الْحَرْفَانِ
          al-ḥarfāni
          حَرْفَا
          ḥarfā
          accusative حَرْفَيْنِ
          ḥarfayni
          الْحَرْفَيْنِ
          al-ḥarfayni
          حَرْفَيْ
          ḥarfay
          genitive حَرْفَيْنِ
          ḥarfayni
          الْحَرْفَيْنِ
          al-ḥarfayni
          حَرْفَيْ
          ḥarfay
          plural basic broken plural triptote
          indefinite definite construct
          informal حُرُوف‎; أَحْرُف
          ḥurūf‎; ʔaḥruf
          الْحُرُوف‎; الْأَحْرُف
          al-ḥurūf‎; al-ʔaḥruf
          حُرُوف‎; أَحْرُف
          ḥurūf‎; ʔaḥruf
          nominative حُرُوفٌ‎; أَحْرُفٌ
          ḥurūfun‎; ʔaḥrufun
          الْحُرُوفُ‎; الْأَحْرُفُ
          al-ḥurūfu‎; al-ʔaḥrufu
          حُرُوفُ‎; أَحْرُفُ
          ḥurūfu‎; ʔaḥrufu
          accusative حُرُوفًا‎; أَحْرُفًا
          ḥurūfan‎; ʔaḥrufan
          الْحُرُوفَ‎; الْأَحْرُفَ
          al-ḥurūfa‎; al-ʔaḥrufa
          حُرُوفَ‎; أَحْرُفَ
          ḥurūfa‎; ʔaḥrufa
          genitive حُرُوفٍ‎; أَحْرُفٍ
          ḥurūfin‎; ʔaḥrufin
          الْحُرُوفِ‎; الْأَحْرُفِ
          al-ḥurūfi‎; al-ʔaḥrufi
          حُرُوفِ‎; أَحْرُفِ
          ḥurūfi‎; ʔaḥrufi
          Derived terms
          Descendants

          Etymology 1.5

          See the etymology of the corresponding lemma form.

          Pronunciation

          • IPA(key): /ħi.raf/

          Noun

          حِرَف • (ḥirafpl

          1. plural of حِرْفَة (ḥirfa) and حَرْف (ḥarf)

          Etymology 2

          An Aramaic borrowing, Aramaic חורפה / חורפא / ࡇࡅࡓࡐࡀ (ẖurpa) / ܚܘܪܦܐ (ḥurpā, sharp edge) corresponds to the Arabic حَرْف (ḥarf, sharp edge) and acquired the transferred meanings of “pungency” and “pungent” food, which applies to cress because of its marked mustardy or radish-like, slightly pungent to peppery taste and smell, compare also the adjective likely borrowed from Aramaic into Arabic حِرِّيف (ḥirrīf, pungent); perhaps also merged Akkadian 𒄷𒌨𒁍 (ḫurpu, crop collected early, unripe produce), hence the meaning of bitter or unpleasant tasting plants, rather related to the root خ ر ف (ḵ r f).

          Pronunciation

          • IPA(key): /ħurf/

          Noun

          حُرْف • (ḥurfm

          1. cress (Lepidium sativum, a garden vegetable)
          2. bitter-cress (Cardamine, some of which are eatable, some of medicinal use)
          3. water-cress (Nasturtium officinale, eatable and of medicinal use)
            • 1025, ابن سينا [Avicenna], القانون في الطب [Canon Medicinae]:
              قال ديسقويدس أجود ما رأينا من شجرة الحرف ما يكون بأرض بابل، وقوته شبيهة بقوة الخردل وبزر الفجل، وقيل الخردل وبزر الجرجير المجتمعين، وورقه ينقص في أفعاله عنه لرطوبته فإذا يبس قارب مشاكلته وكاد يلحقه. […] الأفعال والخواص: مسخن محلل منضج مع تليين ينشف قيح الجرب.
              Dioscurides said that the best what we have seen of the water-cress is the one on the earth of Babel, and its power is similar to that of the mustard and the seeds of the radish, and, it is said, mustard and rocket seeds can be blended with it, but its leaves fall behind the whole of the plant in their effects by reason of their moisture, but when dried, they are similar to it and almost catch up with it. […] Its properties: It is heatening, laxative, maturative with some laxivity and absorbs the pus in the scab.
          Declension
          Declension of noun حُرْف (ḥurf)
          singular basic singular triptote
          indefinite definite construct
          informal حُرْف
          ḥurf
          الْحُرْف
          al-ḥurf
          حُرْف
          ḥurf
          nominative حُرْفٌ
          ḥurfun
          الْحُرْفُ
          al-ḥurfu
          حُرْفُ
          ḥurfu
          accusative حُرْفًا
          ḥurfan
          الْحُرْفَ
          al-ḥurfa
          حُرْفَ
          ḥurfa
          genitive حُرْفٍ
          ḥurfin
          الْحُرْفِ
          al-ḥurfi
          حُرْفِ
          ḥurfi
          Descendants
          • Old Catalan: algorfa, algorfe

          References

          • ḥrp”, in The Comprehensive Aramaic Lexicon Project, Cincinnati: Hebrew Union College, 1986–
          • Freytag, Georg (1830), “حرف”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[2] (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, pages 367–368
          • Kazimirski, Albin de Biberstein (1860), “حرف”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[3] (in French), volume 1, Paris: Maisonneuve et Cie, pages 410–411
          • Praetorius, Franz (1909), “Ḥarfun = Terminus”, in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft[4], volume 63, pages 504–505
          • Praetorius, Franz (1909), “Zu Ḥarfun = Terminus”, in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft[5], volume 63, pages 857–858

          Ottoman Turkish

          Etymology

          From Arabic حَرْف (ḥarf).

          Noun

          حرف • (harf) (plural حرفلر (harfler) or حروف (huruf))

          1. letter
            • 1928 November 3, T.C. Resmî Gazete, law number 1353:
              شیمدی‌یه قادار توركجه‌یی یازمق ایچین قوللانیلان عرب حرفلری یرینه لاتین اساسندن آلنان و مربوط جدولده شكللری كوستریلن حرفلر (تورك حرفلری) عنوان و حقوقی ایله قبول لیدلمشدر.
              Şimdiye kadar Türkçeyi yazmak için kullanılan Arap harfleri yerine Latin esasından alınan ve merbut cetvelde şekilleri gösterilen harfler (Türk harfleri) unvan ve hukuku ile kabul edilmiştir.
              (please add an English translation of this quotation)

          Descendants

          Further reading

          Persian

          Etymology 1

            Borrowed from Arabic حَرْف (ḥarf), from حَرَفَ (ḥarafa).

            Pronunciation

             

            Readings
            Classical reading? harf
            Dari reading? harf
            Iranian reading? harf
            Tajik reading? harf
            • Rhymes: -arf

            Noun

            حرف • (harf) (plural حرف‌ها (harf-hā / harf-hâ), or حروف (hurūf / horuf), Tajik spelling ҳарф)

            1. letter
              • c. 1250, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, دیوان شمس [Divān-i Shams-i Tabrīzī]:
                ز حرف عین چشم او ز ظرف جیم گوش او
                z-i harf-i ayn čašm-i ō z-i zarf-i jīm gōš-i ō
                Her eye, from the letter of ʿayn [the Arabic letter ع, connective عـ]; her ear, from the vessel of jīm [the Arabic letter ج]
                (Classical Persian romanization)
            2. speech, talk
            Derived terms
            • حرف اضافه (harf-i izāfa / harf-e ezâfe)
            • حرف انداختن (harf andāxtan / harf andâxtan)
            • حرف ربط (harf-i rabt / harf-e rabt)
            • حرف زدن (harf zadan)
            • پرحرف (pur-harf / por-harf)
            • کم‌حرف (kam-harf)

            Etymology 2

            Borrowed from Arabic حِرَف (ḥiraf).

            Pronunciation

             

            Readings
            Classical reading? hiraf
            Dari reading? hiraf
            Iranian reading? heraf
            Tajik reading? hiraf

            Noun

            حرف • (hiraf / heraf) (Tajik spelling ҳираф)

            1. (archaic) plural of حرفه (hirfa / herfe)

            Punjabi

            Etymology

            Borrowed from Classical Persian حَرْف (harf), from Arabic حَرْف (ḥarf).

            Pronunciation

            • (formal) IPA(key): /ˈɦəɾ.fə̆/
            • (colloquial) IPA(key): /ˈɦə.ɾə.fə̆/
            • (rustic) IPA(key): /ˈɦə.ɾə.pʰə̆/

            Noun

            حَرْف • (ḥarfm (Gurmukhi spelling ਹਰਫ਼)

            1. letter (of the alphabet), character
              Synonym: اکھر (akkhar)

            References

            Iqbal, Salah ud-Din (2002), “حرف”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: عزیز پبلشرز [ʻazīz pabliśarz]

            South Levantine Arabic

            Etymology

            From Arabic حَرْف (ḥarf).

            Pronunciation

            Noun

            حرف • (ḥarfm (plural حروف (ḥurūf))

            1. letter (of the alphabet)