دوكون
Ottoman Turkish
Alternative forms
- دوگن (düğün)
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *tügün (“knot; contract”), a development of *tüg- (“to tie in a knot; make a loop”), from which also دوگوم (düğüm, “knot”).
Noun
دوگون • (düğün)
Derived terms
- دوگون اوی (düğün evi, “house where a wedding is held”)
- دوگون چیچكی (düğün çiçeği, “buttercup”)
- دوگونجی (düğüncü, “wedding-goer”)
Descendants
- Turkish: düğün
- → Armenian: տիւյիւն (tiwyiwn)
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “düğün2”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1321
- Hindoglu, Artin (1838), “دوكون”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 235b
- Kélékian, Diran (1911), “دوكون”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 591
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Nuptiæ”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1162
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “دوكون”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 2182
- Nişanyan, Sevan (2002–), “düğün”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “دوكون”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 926