طاحن

Arabic

Etymology

Derived from the active participle of طَحَنَ (ṭaḥana, to grind).

Noun

طَاحِن • (ṭāḥinm (plural طَوَاحِن (ṭawāḥin))

  1. molar tooth

Declension

Declension of noun طَاحِن (ṭāḥin)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal طَاحِن
ṭāḥin
الطَّاحِن
aṭ-ṭāḥin
طَاحِن
ṭāḥin
nominative طَاحِنٌ
ṭāḥinun
الطَّاحِنُ
aṭ-ṭāḥinu
طَاحِنُ
ṭāḥinu
accusative طَاحِنًا
ṭāḥinan
الطَّاحِنَ
aṭ-ṭāḥina
طَاحِنَ
ṭāḥina
genitive طَاحِنٍ
ṭāḥinin
الطَّاحِنِ
aṭ-ṭāḥini
طَاحِنِ
ṭāḥini
dual indefinite definite construct
informal طَاحِنَيْن
ṭāḥinayn
الطَّاحِنَيْن
aṭ-ṭāḥinayn
طَاحِنَيْ
ṭāḥinay
nominative طَاحِنَانِ
ṭāḥināni
الطَّاحِنَانِ
aṭ-ṭāḥināni
طَاحِنَا
ṭāḥinā
accusative طَاحِنَيْنِ
ṭāḥinayni
الطَّاحِنَيْنِ
aṭ-ṭāḥinayni
طَاحِنَيْ
ṭāḥinay
genitive طَاحِنَيْنِ
ṭāḥinayni
الطَّاحِنَيْنِ
aṭ-ṭāḥinayni
طَاحِنَيْ
ṭāḥinay
plural basic broken plural diptote
indefinite definite construct
informal طَوَاحِن
ṭawāḥin
الطَّوَاحِن
aṭ-ṭawāḥin
طَوَاحِن
ṭawāḥin
nominative طَوَاحِنُ
ṭawāḥinu
الطَّوَاحِنُ
aṭ-ṭawāḥinu
طَوَاحِنُ
ṭawāḥinu
accusative طَوَاحِنَ
ṭawāḥina
الطَّوَاحِنَ
aṭ-ṭawāḥina
طَوَاحِنَ
ṭawāḥina
genitive طَوَاحِنَ
ṭawāḥina
الطَّوَاحِنِ
aṭ-ṭawāḥini
طَوَاحِنِ
ṭawāḥini