كین
See also: کین
Ottoman Turkish
Etymology 1
From Classical Persian کین (kin), کینه (kine).
Alternative forms
- كینه (kine)
Noun
كین • (kin)
- grudge, hatred, enmity
- 1923, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Nur Baba[1], page 36:
- بو، صانكه دیدیشمهلرده، ایتیشمهلرده قوت و طراوت بولان، صانكه غیظ و كین ایچنده یاشایان بر محبتده.
- Bu, sanki didişmelerde, itişmelerde kuvvet ve taravet bulan, sanki gayz ve kin içinde yaşayan bir muhabbetti.
- (please add an English translation of this quotation)
Etymology 2
From Proto-Turkic *kï̄n (“sheath, scabbard”).
Noun
كین • (kın)
- sheath, scabbard
Descendants
- Turkish: kın
Etymology 3
From Arabic كَيْن (kayn).
Noun
كین • (keyn, keyin) (plural كیون)
Further reading
- Avery, Robert et al., editors (2013), “kın”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Avery, Robert et al., editors (2013), “kin”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Avery, Robert et al., editors (2013), “kine”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Nişanyan, Sevan (2002–), “kin”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “كین”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1615