மன்னன்
Tamil
Etymology
From மன் (maṉ, “king, chief, lord”) + -அன் (-aṉ). Cognate with Malayalam മന്നൻ (mannaṉ).
Pronunciation
- IPA(key): /mɐnːɐn/
Audio: (file)
Noun
மன்னன் • (maṉṉaṉ) (masculine)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | மன்னன் maṉṉaṉ |
மன்னர்கள் maṉṉarkaḷ |
| vocative | மன்னனே maṉṉaṉē |
மன்னர்களே maṉṉarkaḷē |
| accusative | மன்னனை maṉṉaṉai |
மன்னர்களை maṉṉarkaḷai |
| dative | மன்னனுக்கு maṉṉaṉukku |
மன்னர்களுக்கு maṉṉarkaḷukku |
| benefactive | மன்னனுக்காக maṉṉaṉukkāka |
மன்னர்களுக்காக maṉṉarkaḷukkāka |
| genitive 1 | மன்னனுடைய maṉṉaṉuṭaiya |
மன்னர்களுடைய maṉṉarkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மன்னனின் maṉṉaṉiṉ |
மன்னர்களின் maṉṉarkaḷiṉ |
| locative 1 | மன்னனில் maṉṉaṉil |
மன்னர்களில் maṉṉarkaḷil |
| locative 2 | மன்னனிடம் maṉṉaṉiṭam |
மன்னர்களிடம் maṉṉarkaḷiṭam |
| sociative 1 | மன்னனோடு maṉṉaṉōṭu |
மன்னர்களோடு maṉṉarkaḷōṭu |
| sociative 2 | மன்னனுடன் maṉṉaṉuṭaṉ |
மன்னர்களுடன் maṉṉarkaḷuṭaṉ |
| instrumental | மன்னனால் maṉṉaṉāl |
மன்னர்களால் maṉṉarkaḷāl |
| ablative | மன்னனிலிருந்து maṉṉaṉiliruntu |
மன்னர்களிலிருந்து maṉṉarkaḷiliruntu |
- Vocative 2 : மன்னா (maṉṉā)
References
- University of Madras (1924–1936), “மன்னன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press