ἀγκυλόω

Ancient Greek

Etymology

From ἀγκύλος (ankúlos) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

ἀγκῠλόω • (ankŭlóō)

  1. to bend, make crooked
    • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Birds 1180-1184:
      χωρεῖ δὲ πᾶς τις ὄνυχας ἠγκυλωμένος, κερχνῂς τριόρχης γὺψ κύμινδις αἰετός·ῥύμῃ τε καὶ πτεροῖσι καὶ ῥοιζήμασιν αἰθὴρ δονεῖται τοῦ θεοῦ ζητουμένου· κἄστʼ οὐ μακρὰν ἄπωθεν, ἀλλʼ ἐνταῦθά που
      khōreî dè pâs tis ónukhas ēnkulōménos, kerkhnēìs triórkhēs gùps kúmindis aietós;rhúmēi te kaì pteroîsi kaì rhoizḗmasin aithḕr doneîtai toû theoû zētouménou; kást ou makràn ápōthen, all entaûthá pou
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἀγκῠλῶ, ἀγκῠλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγκῠλῶ ἀγκῠλοῖς ἀγκῠλοῖ ἀγκῠλοῦτον ἀγκῠλοῦτον ἀγκῠλοῦμεν ἀγκῠλοῦτε ἀγκῠλοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀγκῠλῶ ἀγκῠλοῖς ἀγκῠλοῖ ἀγκῠλῶτον ἀγκῠλῶτον ἀγκῠλῶμεν ἀγκῠλῶτε ἀγκῠλῶσῐ(ν)
optative ἀγκῠλοίην / ἀγκῠλοῖμῐ ἀγκῠλοίης / ἀγκῠλοῖς ἀγκῠλοίη / ἀγκῠλοῖ ἀγκῠλοῖτον / ἀγκῠλοίητον ἀγκῠλοίτην / ἀγκῠλοιήτην ἀγκῠλοῖμεν / ἀγκῠλοίημεν ἀγκῠλοῖτε / ἀγκῠλοίητε ἀγκῠλοῖεν / ἀγκῠλοίησᾰν
imperative   ἀγκῠ́λου ἀγκῠλούτω ἀγκῠλοῦτον ἀγκῠλούτων   ἀγκῠλοῦτε ἀγκῠλούντων
middle/
passive 		indicative ἀγκῠλοῦμαι ἀγκῠλοῖ ἀγκῠλοῦται ἀγκῠλοῦσθον ἀγκῠλοῦσθον ἀγκῠλούμεθᾰ ἀγκῠλοῦσθε ἀγκῠλοῦνται
subjunctive ἀγκῠλῶμαι ἀγκῠλοῖ ἀγκῠλῶται ἀγκῠλῶσθον ἀγκῠλῶσθον ἀγκῠλώμεθᾰ ἀγκῠλῶσθε ἀγκῠλῶνται
optative ἀγκῠλοίμην ἀγκῠλοῖο ἀγκῠλοῖτο ἀγκῠλοῖσθον ἀγκῠλοίσθην ἀγκῠλοίμεθᾰ ἀγκῠλοῖσθε ἀγκῠλοῖντο
imperative   ἀγκῠλοῦ ἀγκῠλούσθω ἀγκῠλοῦσθον ἀγκῠλούσθων   ἀγκῠλοῦσθε ἀγκῠλούσθων
active middle/passive
infinitive ἀγκῠλοῦν ἀγκῠλοῦσθαι
participle m ἀγκῠλῶν ἀγκῠλούμενος
f ἀγκῠλοῦσᾰ ἀγκῠλουμένη
n ἀγκῠλοῦν ἀγκῠλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγκῠ́λουν, ἠγκῠλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγκῠ́λουν ἠγκῠ́λους ἠγκῠ́λου ἠγκῠλοῦτον ἠγκῠλούτην ἠγκῠλοῦμεν ἠγκῠλοῦτε ἠγκῠ́λουν
middle/
passive 		indicative ἠγκῠλούμην ἠγκῠλοῦ ἠγκῠλοῦτο ἠγκῠλοῦσθον ἠγκῠλούσθην ἠγκῠλούμεθᾰ ἠγκῠλοῦσθε ἠγκῠλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγκῠλώσω, ἀγκῠλώσομαι, ἀγκῠλωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγκῠλώσω ἀγκῠλώσεις ἀγκῠλώσει ἀγκῠλώσετον ἀγκῠλώσετον ἀγκῠλώσομεν ἀγκῠλώσετε ἀγκῠλώσουσῐ(ν)
optative ἀγκῠλώσοιμῐ ἀγκῠλώσοις ἀγκῠλώσοι ἀγκῠλώσοιτον ἀγκῠλωσοίτην ἀγκῠλώσοιμεν ἀγκῠλώσοιτε ἀγκῠλώσοιεν
middle indicative ἀγκῠλώσομαι ἀγκῠλώσῃ / ἀγκῠλώσει ἀγκῠλώσεται ἀγκῠλώσεσθον ἀγκῠλώσεσθον ἀγκῠλωσόμεθᾰ ἀγκῠλώσεσθε ἀγκῠλώσονται
optative ἀγκῠλωσοίμην ἀγκῠλώσοιο ἀγκῠλώσοιτο ἀγκῠλώσοισθον ἀγκῠλωσοίσθην ἀγκῠλωσοίμεθᾰ ἀγκῠλώσοισθε ἀγκῠλώσοιντο
passive indicative ἀγκῠλωθήσομαι ἀγκῠλωθήσῃ ἀγκῠλωθήσεται ἀγκῠλωθήσεσθον ἀγκῠλωθήσεσθον ἀγκῠλωθησόμεθᾰ ἀγκῠλωθήσεσθε ἀγκῠλωθήσονται
optative ἀγκῠλωθησοίμην ἀγκῠλωθήσοιο ἀγκῠλωθήσοιτο ἀγκῠλωθήσοισθον ἀγκῠλωθησοίσθην ἀγκῠλωθησοίμεθᾰ ἀγκῠλωθήσοισθε ἀγκῠλωθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγκῠλώσειν ἀγκῠλώσεσθαι ἀγκῠλωθήσεσθαι
participle m ἀγκῠλώσων ἀγκῠλωσόμενος ἀγκῠλωθησόμενος
f ἀγκῠλώσουσᾰ ἀγκῠλωσομένη ἀγκῠλωθησομένη
n ἀγκῠλῶσον ἀγκῠλωσόμενον ἀγκῠλωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγκῠ́λωσᾰ, ἠγκῠλωσᾰ́μην, ἠγκῠλώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγκῠ́λωσᾰ ἠγκῠ́λωσᾰς ἠγκῠ́λωσε(ν) ἠγκῠλώσᾰτον ἠγκῠλωσᾰ́την ἠγκῠλώσᾰμεν ἠγκῠλώσᾰτε ἠγκῠ́λωσᾰν
subjunctive ἀγκῠλώσω ἀγκῠλώσῃς ἀγκῠλώσῃ ἀγκῠλώσητον ἀγκῠλώσητον ἀγκῠλώσωμεν ἀγκῠλώσητε ἀγκῠλώσωσῐ(ν)
optative ἀγκῠλώσαιμῐ ἀγκῠλώσειᾰς / ἀγκῠλώσαις ἀγκῠλώσειε(ν) / ἀγκῠλώσαι ἀγκῠλώσαιτον ἀγκῠλωσαίτην ἀγκῠλώσαιμεν ἀγκῠλώσαιτε ἀγκῠλώσειᾰν / ἀγκῠλώσαιεν
imperative   ἀγκῠ́λωσον ἀγκῠλωσᾰ́τω ἀγκῠλώσᾰτον ἀγκῠλωσᾰ́των   ἀγκῠλώσᾰτε ἀγκῠλωσᾰ́ντων
middle indicative ἠγκῠλωσᾰ́μην ἠγκῠλώσω ἠγκῠλώσᾰτο ἠγκῠλώσᾰσθον ἠγκῠλωσᾰ́σθην ἠγκῠλωσᾰ́μεθᾰ ἠγκῠλώσᾰσθε ἠγκῠλώσᾰντο
subjunctive ἀγκῠλώσωμαι ἀγκῠλώσῃ ἀγκῠλώσηται ἀγκῠλώσησθον ἀγκῠλώσησθον ἀγκῠλωσώμεθᾰ ἀγκῠλώσησθε ἀγκῠλώσωνται
optative ἀγκῠλωσαίμην ἀγκῠλώσαιο ἀγκῠλώσαιτο ἀγκῠλώσαισθον ἀγκῠλωσαίσθην ἀγκῠλωσαίμεθᾰ ἀγκῠλώσαισθε ἀγκῠλώσαιντο
imperative   ἀγκῠ́λωσαι ἀγκῠλωσᾰ́σθω ἀγκῠλώσᾰσθον ἀγκῠλωσᾰ́σθων   ἀγκῠλώσᾰσθε ἀγκῠλωσᾰ́σθων
passive indicative ἠγκῠλώθην ἠγκῠλώθης ἠγκῠλώθη ἠγκῠλώθητον ἠγκῠλωθήτην ἠγκῠλώθημεν ἠγκῠλώθητε ἠγκῠλώθησᾰν
subjunctive ἀγκῠλωθῶ ἀγκῠλωθῇς ἀγκῠλωθῇ ἀγκῠλωθῆτον ἀγκῠλωθῆτον ἀγκῠλωθῶμεν ἀγκῠλωθῆτε ἀγκῠλωθῶσῐ(ν)
optative ἀγκῠλωθείην ἀγκῠλωθείης ἀγκῠλωθείη ἀγκῠλωθεῖτον / ἀγκῠλωθείητον ἀγκῠλωθείτην / ἀγκῠλωθειήτην ἀγκῠλωθεῖμεν / ἀγκῠλωθείημεν ἀγκῠλωθεῖτε / ἀγκῠλωθείητε ἀγκῠλωθεῖεν / ἀγκῠλωθείησᾰν
imperative   ἀγκῠλώθητῐ ἀγκῠλωθήτω ἀγκῠλώθητον ἀγκῠλωθήτων   ἀγκῠλώθητε ἀγκῠλωθέντων
active middle passive
infinitive ἀγκῠλῶσαι ἀγκῠλώσᾰσθαι ἀγκῠλωθῆναι
participle m ἀγκῠλώσᾱς ἀγκῠλωσᾰ́μενος ἀγκῠλωθείς
f ἀγκῠλώσᾱσᾰ ἀγκῠλωσᾰμένη ἀγκῠλωθεῖσᾰ
n ἀγκῠλῶσᾰν ἀγκῠλωσᾰ́μενον ἀγκῠλωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠγκῠ́λωκᾰ, ἠγκῠ́λωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγκῠ́λωκᾰ ἠγκῠ́λωκᾰς ἠγκῠ́λωκε(ν) ἠγκῠλώκᾰτον ἠγκῠλώκᾰτον ἠγκῠλώκᾰμεν ἠγκῠλώκᾰτε ἠγκῠλώκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠγκῠλώκω ἠγκῠλώκῃς ἠγκῠλώκῃ ἠγκῠλώκητον ἠγκῠλώκητον ἠγκῠλώκωμεν ἠγκῠλώκητε ἠγκῠλώκωσῐ(ν)
optative ἠγκῠλώκοιμῐ / ἠγκῠλωκοίην ἠγκῠλώκοις / ἠγκῠλωκοίης ἠγκῠλώκοι / ἠγκῠλωκοίη ἠγκῠλώκοιτον ἠγκῠλωκοίτην ἠγκῠλώκοιμεν ἠγκῠλώκοιτε ἠγκῠλώκοιεν
imperative   ἠγκῠ́λωκε ἠγκῠλωκέτω ἠγκῠλώκετον ἠγκῠλωκέτων   ἠγκῠλώκετε ἠγκῠλωκόντων
middle/
passive 		indicative ἠγκῠ́λωμαι ἠγκῠ́λωσαι ἠγκῠ́λωται ἠγκῠ́λωσθον ἠγκῠ́λωσθον ἠγκῠλώμεθᾰ ἠγκῠ́λωσθε ἠγκῠ́λωνται
subjunctive ἠγκῠλωμένος ὦ ἠγκῠλωμένος ᾖς ἠγκῠλωμένος ᾖ ἠγκῠλωμένω ἦτον ἠγκῠλωμένω ἦτον ἠγκῠλωμένοι ὦμεν ἠγκῠλωμένοι ἦτε ἠγκῠλωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠγκῠλωμένος εἴην ἠγκῠλωμένος εἴης ἠγκῠλωμένος εἴη ἠγκῠλωμένω εἴητον / εἶτον ἠγκῠλωμένω εἰήτην / εἴτην ἠγκῠλωμένοι εἴημεν / εἶμεν ἠγκῠλωμένοι εἴητε / εἶτε ἠγκῠλωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἠγκῠ́λωσο ἠγκῠλώσθω ἠγκῠ́λωσθον ἠγκῠλώσθων   ἠγκῠ́λωσθε ἠγκῠλώσθων
active middle/passive
infinitive ἠγκῠλωκέναι ἠγκῠλῶσθαι
participle m ἠγκῠλωκώς ἠγκῠλωμένος
f ἠγκῠλωκυῖᾰ ἠγκῠλωμένη
n ἠγκῠλωκός ἠγκῠλωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠγκῠλώκειν / ἠγκῠλώκη, ἠγκῠλώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγκῠλώκειν / ἠγκῠλώκη ἠγκῠλώκεις / ἠγκῠλώκης ἠγκῠλώκει(ν) ἠγκῠλώκετον ἠγκῠλωκέτην ἠγκῠλώκεμεν ἠγκῠλώκετε ἠγκῠλώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠγκῠλώμην ἠγκῠ́λωσο ἠγκῠ́λωτο ἠγκῠ́λωσθον ἠγκῠλώσθην ἠγκῠλώμεθᾰ ἠγκῠ́λωσθε ἠγκῠ́λωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀγκύλωσις (ankúlōsis)
  • ἀγκυλωτός (ankulōtós)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.