ランク
Japanese
Etymology
Borrowed from English rank.[1]
Pronunciation
Noun
ランク • (ranku)
- rank (position on a list)
Derived terms
- ランクアップ (ranku appu)
Related terms
- ランキング (rankingu)
Verb
ランクする • (ranku suru) suru (stem ランクし (ranku shi), past ランクした (ranku shita))
- to rank, have a certain rank (e.g. rank as 3rd)
Conjugation
Conjugation of "ランクする" (See Appendix:Japanese verbs)
| Katsuyōkei ("stem forms") | ||||
|---|---|---|---|---|
| Mizenkei ("imperfective") | ランクし | ranku shi | ||
| Ren’yōkei ("continuative") | ランクし | ranku shi | ||
| Shūshikei ("terminal") | ランクする | ranku suru | ||
| Rentaikei ("attributive") | ランクする | ranku suru | ||
| Kateikei ("hypothetical") | ランクすれ | ranku sure | ||
| Meireikei ("imperative") | ランクせよ¹ ランクしろ² |
ranku seyo¹ ranku shiro² | ||
| Key constructions | ||||
| Passive | ランクされる | ranku sareru | ||
| Causative | ランクさせる ランクさす |
ranku saseru ranku sasu | ||
| Potential | ランクできる | ranku dekiru | ||
| Volitional | ランクしよう | ranku shiyō | ||
| Negative | ランクしない | ranku shinai | ||
| Negative continuative | ランクせず | ranku sezu | ||
| Formal | ランクします | ranku shimasu | ||
| Perfective | ランクした | ranku shita | ||
| Conjunctive | ランクして | ranku shite | ||
| Hypothetical conditional | ランクすれば | ranku sureba | ||
| ¹ Written imperative ² Spoken imperative | ||||