Isaác
Old Irish
Etymology
Borrowed from Latin Isaāc, from Ancient Greek Ἰσαᾱ́κ (Isaā́k), from Biblical Hebrew יִצְחָק (Yiṣḥāq, literally “he laughs”).
Proper noun
Isaác m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | Isaác | — | — |
| vocative | Isaáic | — | — |
| accusative | Isaác | — | — |
| genitive | Isaáic | — | — |
| dative | Isaác | — | — |
Initial mutations of a following adjective:
- H = triggers aspiration
- L = triggers lenition
- N = triggers nasalization
Descendants
- Irish: Íosác