Kur'an-ı Kerim

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish قرآن كریم, from Classical Persian قرآن کریم (qur'ān-i karīm), from Arabic اَلْقُرْآنُ ٱلْكَرِيمُ (al-qurʔānu l-karīmu).

Pronunciation

  • IPA(key): /kuɾˈʔɑː.nɯ ce.ɾim/, [kuɾ.ʔɑ̈́ː.n̪ɯ̽ k̟e̞.ɾim]
  • Hyphenation: Kur‧'an-ı Ke‧rim

Proper noun

Kur'an-ı Kerim

  1. (religion, Islam) the Holy Qur'an

Declension

Declension of Kur'an-ı Kerim
singular plural
nominative Kur'an-ı Kerim Kur'an-ı Kerimler
accusative Kur'an-ı Kerim'i Kur'an-ı Kerimleri
dative Kur'an-ı Kerim'e Kur'an-ı Kerimlere
locative Kur'an-ı Kerim'de Kur'an-ı Kerimlerde
ablative Kur'an-ı Kerim'den Kur'an-ı Kerimlerden
genitive Kur'an-ı Kerim'in Kur'an-ı Kerimlerin

References