Reconstruction:Old Dutch/brun
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *brūn, from Proto-Germanic *brūnaz. Only attested in Old Dutch in proper nouns.
Adjective
*brūn
Inflection
Declension of *brūn (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | *brūn | *brūn | *brūn | *brūna, *brūne | ||
| accusative | *brūnan, *brūnen | *brūna | *brūn | *brūna, *brūne | ||
| genitive | *brūnes | *brūnero | *brūnes | *brūnero | ||
| dative | *brūnin, *brūnemo | *brūnero | *brūnin, *brūnemo | *brūnon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | *brūno | *brūna | *brūna | *brūnon | ||
| accusative | *brūnon | *brūnon | *brūna | *brūnon | ||
| genitive | *brūnin | *brūnon | *brūnin | *brūnono | ||
| dative | *brūnin | *brūnon | *brūnin | *brūnon | ||
Descendants
- Middle Dutch: bruun
References
- “brūn”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012