Reconstruction:Old Dutch/skitan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *skītan.
Verb
*skītan
Inflection
Conjugation of *skītan (strong class 1)
| infinitive | *skītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *skīto, *skīton | *skēt |
| 2nd person singular | *skītis | *skiti |
| 3rd person singular | *skītit | *skēt |
| 1st person plural | *skītun | *skiton |
| 2nd person plural | *skītit | *skitot |
| 3rd person plural | *skītunt | *skiton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *skīte | *skiti |
| 2nd person singular | *skītis | *skiti |
| 3rd person singular | *skīte | *skiti |
| 1st person plural | *skītin | *skitin |
| 2nd person plural | *skītit | *skitit |
| 3rd person plural | *skītin | *skitin |
| imperative | present | |
| singular | *skīt | |
| plural | *skītet | |
| participle | present | past |
| *skītandi | *skitan, *giskitan | |
Descendants
Further reading
- “skitan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012