Reconstruction:Proto-Germanic/skaiþiz
Proto-Germanic
Etymology
From *skaiþaną (“to separate”) + *-þiz (“nominal suffix”).[1]
Noun
*skaiþiz f
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *skaiþiz | *skaiþīz |
| vocative | *skaiþi | *skaiþīz |
| accusative | *skaiþį | *skaiþinz |
| genitive | *skaiþīz | *skaiþijǫ̂ |
| dative | *skaiþī | *skaiþimaz |
| instrumental | *skaiþī | *skaiþimiz |
Derived terms
Descendants
- Proto-West Germanic: *skaiþiju
- Old Norse: skeið, skeiði
- Faroese: skeið
- Icelandic: skeið
- Norwegian Nynorsk: skeid, skei
- → Norwegian Bokmål: skei
- Old Danish: sketh
- Old Swedish: skēþ, skedh
- Swedish: sked
- ⇒ Old West Norse: skeiðir f pl (“sheath”)
- ⇒ Old West Norse: skeiði (“sheath; swift longship”)
- Norwegian: skeidi
- ⇒ Old East Norse: *skeði (“sheath; swift longship”)
- → Middle Irish: scáeth (“ship, fleet”)
References
- ^ Vladimir Orel (2003), “*skaiþiz ~ *skaiþō”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 332