Reconstruction:Proto-West Germanic/ermun
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *ermunaz.
Noun
*ermun m
Inflection
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *ermun | |
| Genitive | *ermunas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *ermun | *ermunōs |
| Accusative | *ermun | *ermunā |
| Genitive | *ermunas | *ermunō |
| Dative | *ermunē | *ermunum |
| Instrumental | *ermunu | *ermunum |
Related terms
- *erþu (“earth”)
Derived terms
- *ermunagod (“God of the earth”) (cf. MHG werltgot, OHG waltant got, erdgot, Latin deus mundi)
- Old Saxon: irmingod
- Old High German: irmingot
- *ermunasūli (“world pillar, world tree”) (+ *sūli (“pillar”))
- Old Saxon: irminsūl
- Old High German: irminsūl
- Middle High German: irmensūl, irmensul, irmensuol, irmensiule, irmsūl, irmsiule, irmsuol
- German: Irminsäule
- Middle High German: irmensūl, irmensul, irmensuol, irmensiule, irmsūl, irmsiule, irmsuol
- *ermunaþeudu (“mankind”)[1] (cf. OHG weraltdiot, Latin gentes mundi)
- Old English: eormenþēod
- Old Saxon: irminthioda
- Old High German: irmindiot
- *ermuni[1]
- Old English: yrmenne
Descendants
- Old English: *eormen (see there for further descendants)
- Old Saxon: *irmin (see there for further descendants)
- Old High German: *irmin (see there for further descendants)
References
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Beeler, Madison S. (1961), “A New Etymology: Germanic *erma/in(a)- Reconsidered”, in Schmitt, Ludwig Erich, editor, Dichtung und Deutung: Gedächtnisschrift für Hans M. Wolff, Bern; München: Francke Verlag, →OCLC, pages 9–21