Reconstruction:Proto-West Germanic/pelegrīm
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Late Latin pelegrīnus, from Latin peregrīnus (“foreigner, traveler”),[1] possibly corrupted by personal names ending in *Grīm,[2] from Proto-Germanic *Grīmaz.
Noun
*pelegrīm m
Inflection
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *peligrīm | |
| Genitive | *peligrīmas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *peligrīm | *peligrīmōs |
| Accusative | *peligrīm | *peligrīmā |
| Genitive | *peligrīmas | *peligrīmō |
| Dative | *peligrīmē | *peligrīmum |
| Instrumental | *peligrīmu | *peligrīmum |
Alternative reconstructions
- *pilegrīm
Descendants
- Old English: Pilegrī̆m, pilegrī̆m (Late Old English)
- Old Frisian: pilegrīm, pelgrīm, pilgrīm, pilugrīm
- Old Saxon: *pelegrīm
- Old Dutch: *pelegrīm
- Old High German: piligrīm, pilicrīm, pilikrīm
References
- ^ de Vries, Jan (1971), “pelgrim”, in Nederlands etymologisch woordenboek [Dutch etymological dictionary] (in Dutch), Leiden: Brill, →ISBN: “< laat-lat. pelegrīnus < lat. peregrīnus”
- ^ Philippa, Marlies; Debrabandere, Frans; Quak, Arend; Schoonheim, Tanneke; van der Sijs, Nicoline (2003–2009), “pelgrim”, in Etymologisch woordenboek van het Nederlands[1] (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press