Reconstruction:Proto-West Germanic/waigijan
Proto-West Germanic
Etymology
Uncertain, possibly originally a causative verb derived from the ancestor of *wīgan (“to fight, battle”).
Verb
*waigijan
Inflection
| Class 1 weak | ||
|---|---|---|
| Infinitive | *waigijan | |
| 1st sg. past | *waigidā | |
| Infinitive | *waigijan | |
| Genitive infin. | *waigijannjas | |
| Dative infin. | *waigijannjē | |
| Instrum. infin. | *waigijannju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | *waigiju | *waigidā |
| 2nd singular | *waigisi | *waigidēs, *waigidōs |
| 3rd singular | *waigiþi | *waigidē, *waigidā |
| 1st plural | *waigijum | *waigidum |
| 2nd plural | *waigiþ | *waigidud |
| 3rd plural | *waigijanþ | *waigidun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | *waigijē | *waigidī |
| 2nd singular | *waigijēs | *waigidī |
| 3rd singular | *waigijē | *waigidī |
| 1st plural | *waigijēm | *waigidīm |
| 2nd plural | *waigijēþ | *waigidīd |
| 3rd plural | *waigijēn | *waigidīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | *waigi | |
| Plural | *waigiþ | |
| Present | Past | |
| Participle | *waigijandī | *waigid |
Descendants
- Old Dutch: weigen
- Old English: wǣġan
- Old High German: weigen
- Old Saxon: wēgian