afglijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afgliden, equivalent to af +‎ glijden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌxlɛi̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧glij‧den

Verb

afglijden

  1. (intransitive, literal and figurative) to slide down
  2. (intransitive) to slip off

Conjugation

Conjugation of afglijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive afglijden
past singular gleed af
past participle afgegleden
infinitive afglijden
gerund afglijden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular glij af, glijd af gleed af afglij, afglijd afgleed
2nd person sing. (jij) glijdt af, glij af2, glijd af2 gleed af afglijdt afgleed
2nd person sing. (u) glijdt af gleed af afglijdt afgleed
2nd person sing. (gij) glijdt af gleedt af afglijdt afgleedt
3rd person singular glijdt af gleed af afglijdt afgleed
plural glijden af gleden af afglijden afgleden
subjunctive sing.1 glijde af glede af afglijde afglede
subjunctive plur.1 glijden af gleden af afglijden afgleden
imperative sing. glij af, glijd af
imperative plur.1 glijdt af
participles afglijdend afgegleden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.