Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish عمله (amele, “workers; government officials”), from Arabic عَمَلَة (ʕamala), plural of عَامِل (ʕāmil, “worker, laborer”).
Pronunciation
Noun
amele (definite accusative ameleyi, plural ameleler)
- worker, laborer
- Synonym: işçi
Declension
Declension of amele
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
amele
|
ameleler
|
| definite accusative
|
ameleyi
|
ameleleri
|
| dative
|
ameleye
|
amelelere
|
| locative
|
amelede
|
amelelerde
|
| ablative
|
ameleden
|
amelelerden
|
| genitive
|
amelenin
|
amelelerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
amelem
|
amelelerim
|
| 2nd singular
|
amelen
|
amelelerin
|
| 3rd singular
|
amelesi
|
ameleleri
|
| 1st plural
|
amelemiz
|
amelelerimiz
|
| 2nd plural
|
ameleniz
|
ameleleriniz
|
| 3rd plural
|
ameleleri
|
ameleleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
amelemi
|
amelelerimi
|
| 2nd singular
|
ameleni
|
amelelerini
|
| 3rd singular
|
amelesini
|
amelelerini
|
| 1st plural
|
amelemizi
|
amelelerimizi
|
| 2nd plural
|
amelenizi
|
amelelerinizi
|
| 3rd plural
|
amelelerini
|
amelelerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ameleme
|
amelelerime
|
| 2nd singular
|
amelene
|
amelelerine
|
| 3rd singular
|
amelesine
|
amelelerine
|
| 1st plural
|
amelemize
|
amelelerimize
|
| 2nd plural
|
amelenize
|
amelelerinize
|
| 3rd plural
|
amelelerine
|
amelelerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
amelemde
|
amelelerimde
|
| 2nd singular
|
amelende
|
amelelerinde
|
| 3rd singular
|
amelesinde
|
amelelerinde
|
| 1st plural
|
amelemizde
|
amelelerimizde
|
| 2nd plural
|
amelenizde
|
amelelerinizde
|
| 3rd plural
|
amelelerinde
|
amelelerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
amelemden
|
amelelerimden
|
| 2nd singular
|
amelenden
|
amelelerinden
|
| 3rd singular
|
amelesinden
|
amelelerinden
|
| 1st plural
|
amelemizden
|
amelelerimizden
|
| 2nd plural
|
amelenizden
|
amelelerinizden
|
| 3rd plural
|
amelelerinden
|
amelelerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
amelemin
|
amelelerimin
|
| 2nd singular
|
amelenin
|
amelelerinin
|
| 3rd singular
|
amelesinin
|
amelelerinin
|
| 1st plural
|
amelemizin
|
amelelerimizin
|
| 2nd plural
|
amelenizin
|
amelelerinizin
|
| 3rd plural
|
amelelerinin
|
amelelerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ameleyim
|
amelelerim
|
| 2nd singular
|
amelesin
|
amelelersin
|
| 3rd singular
|
amele ameledir
|
ameleler amelelerdir
|
| 1st plural
|
ameleyiz
|
ameleleriz
|
| 2nd plural
|
amelesiniz
|
amelelersiniz
|
| 3rd plural
|
ameleler
|
amelelerdir
|
|
See also
References
- Devellioğlu, Ferit (1962), “amele”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 39
- Nişanyan, Sevan (2002–), “amele”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “عمله”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1321
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN, page 56