angularis

Translingual

Etymology

Borrowed from Latin angulāris.

First coined by Swedish botanist, physician, and zoologist Carl Linnaeus in 1753 in the specific epithet of Chironia angularis (now Sabatia angularis), the rosepink.

Adjective

angularis m or f (neuter angulare)

  1. angular

Derived terms

Latin

Etymology

From angulus.

Pronunciation

Adjective

angulāris (neuter angulāre); third-declension two-termination adjective

  1. angular; square
  2. placed at corners

Declension

Third-declension two-termination adjective.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative angulāris angulāre angulārēs angulāria
genitive angulāris angulārium
dative angulārī angulāribus
accusative angulārem angulāre angulārēs
angulārīs
angulāria
ablative angulārī angulāribus
vocative angulāris angulāre angulārēs angulāria

Descendants

  • Catalan: angular
  • English: angular
  • French: angulaire
  • Galician: anllar, Galician: angular
  • Italian: angolare
  • Portuguese: angular
  • Sardinian: angiale, angrale
  • Spanish: angular

Verb

angulāris

  1. second-person singular present passive indicative of angulō

References