audibilis
Latin
Etymology
From audiō (“I hear”) + -bilis (“-ble”).
Pronunciation
(Classical Latin) IPA(key): [au̯ˈdiː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯ˈd̪iː.bi.lis]
Adjective
audībilis (neuter audībile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | audībilis | audībile | audībilēs | audībilia | |
| genitive | audībilis | audībilium | |||
| dative | audībilī | audībilibus | |||
| accusative | audībilem | audībile | audībilēs audībilīs |
audībilia | |
| ablative | audībilī | audībilibus | |||
| vocative | audībilis | audībile | audībilēs | audībilia | |
Descendants
- → English: audible
References
- “audibilis”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- audibilis in Georges, Karl Ernst; Georges, Heinrich (1913–1918), Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
- “audibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press