comminutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of comminuō.

Participle

comminūtus (feminine comminūta, neuter comminūtum); first/second-declension participle

  1. crumbled; pulverized
  2. lessened

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative comminūtus comminūta comminūtum comminūtī comminūtae comminūta
genitive comminūtī comminūtae comminūtī comminūtōrum comminūtārum comminūtōrum
dative comminūtō comminūtae comminūtō comminūtīs
accusative comminūtum comminūtam comminūtum comminūtōs comminūtās comminūta
ablative comminūtō comminūtā comminūtō comminūtīs
vocative comminūte comminūta comminūtum comminūtī comminūtae comminūta

Descendants

  • Italian: comminuto

References

  • comminutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • comminutus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.