contrusus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of contrūdō.
Participle
contrūsus (feminine contrūsa, neuter contrūsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | contrūsus | contrūsa | contrūsum | contrūsī | contrūsae | contrūsa | |
| genitive | contrūsī | contrūsae | contrūsī | contrūsōrum | contrūsārum | contrūsōrum | |
| dative | contrūsō | contrūsae | contrūsō | contrūsīs | |||
| accusative | contrūsum | contrūsam | contrūsum | contrūsōs | contrūsās | contrūsa | |
| ablative | contrūsō | contrūsā | contrūsō | contrūsīs | |||
| vocative | contrūse | contrūsa | contrūsum | contrūsī | contrūsae | contrūsa | |
References
- “contrusus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “contrusus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.