culta
Asturian
Adjective
culta
- feminine singular of cultu
Italian
Adjective
culta
- feminine singular of culto
Latin
Noun
culta n pl (genitive cultōrum); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter), plural only.
| plural | |
|---|---|
| nominative | culta |
| genitive | cultōrum |
| dative | cultīs |
| accusative | culta |
| ablative | cultīs |
| vocative | culta |
Participle
culta
- inflection of cultus:
- nominative/vocative/ablative feminine singular
- nominative/accusative/nominative neuter plural
References
- “culta”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "culta", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- “culta”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- things indispensable to a life of comfort: res ad victum cultumque necessariae
- (ambiguous) to civilise men, a nation: homines, gentem a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducere (De Or. 1. 8. 33)
- things indispensable to a life of comfort: res ad victum cultumque necessariae
- Online Latin dictionary, Olivetti
Portuguese
Adjective
culta
- feminine singular of culto
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkulta/ [ˈkul̪.t̪a]
- Rhymes: -ulta
- Syllabification: cul‧ta
Adjective
culta f
- feminine singular of culto