culta

Asturian

Adjective

culta

  1. feminine singular of cultu

Italian

Adjective

culta

  1. feminine singular of culto

Latin

Noun

culta n pl (genitive cultōrum); second declension

  1. grain fields
  2. countryside

Declension

Second-declension noun (neuter), plural only.

plural
nominative culta
genitive cultōrum
dative cultīs
accusative culta
ablative cultīs
vocative culta

Participle

culta

  1. inflection of cultus:
    1. nominative/vocative/ablative feminine singular
    2. nominative/accusative/nominative neuter plural

References

  • culta”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "culta", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • culta”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • things indispensable to a life of comfort: res ad victum cultumque necessariae
    • (ambiguous) to civilise men, a nation: homines, gentem a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducere (De Or. 1. 8. 33)
  • Online Latin dictionary, Olivetti

Portuguese

Adjective

culta

  1. feminine singular of culto

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkulta/ [ˈkul̪.t̪a]
  • Rhymes: -ulta
  • Syllabification: cul‧ta

Adjective

culta f

  1. feminine singular of culto