cuninclic
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *kuningalīk. Equivalent to cuninc (“king”) + -līc.
Adjective
cuninclīc
Inflection
Declension of cuninclīc (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | cuninclīc | cuninclīc | cuninclīc | cuninclīca, cuninclīke | ||
| accusative | cuninclīcan, cuninclīken | cuninclīca | cuninclīc | cuninclīca, cuninclīke | ||
| genitive | cuninclīkes | cuninclīkero | cuninclīkes | cuninclīkero | ||
| dative | cuninclīkin, cuninclīkemo | cuninclīkero | cuninclīkin, cuninclīkemo | cuninclīcon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | cuninclīco | cuninclīca | cuninclīca | cuninclīcon | ||
| accusative | cuninclīcon | cuninclīcon | cuninclīca | cuninclīcon | ||
| genitive | cuninclīkin | cuninclīcon | cuninclīkin | cuninclīcono | ||
| dative | cuninclīkin | cuninclīcon | cuninclīkin | cuninclīcon | ||
Descendants
- Middle Dutch: coninclijc
- Dutch: koninklijk
References
- “kuninklīk”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012