degluttiens
Latin
Etymology
Present participle of dēgluttiō
Participle
dēgluttiēns (genitive dēgluttientis); third-declension one-termination participle
- Ungluing, separating
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēgluttiēns | dēgluttientēs | dēgluttientia | ||
| genitive | dēgluttientis | dēgluttientium | |||
| dative | dēgluttientī | dēgluttientibus | |||
| accusative | dēgluttientem | dēgluttiēns | dēgluttientēs dēgluttientīs |
dēgluttientia | |
| ablative | dēgluttiente dēgluttientī1 |
dēgluttientibus | |||
| vocative | dēgluttiēns | dēgluttientēs | dēgluttientia | ||
1When used purely as an adjective.