despicatio

Latin

Etymology

dēspicor +‎ -tiō.

Pronunciation

Noun

dēspicātiō f (genitive dēspicātiōnis); third declension

  1. contempt

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative dēspicātiō dēspicātiōnēs
genitive dēspicātiōnis dēspicātiōnum
dative dēspicātiōnī dēspicātiōnibus
accusative dēspicātiōnem dēspicātiōnēs
ablative dēspicātiōne dēspicātiōnibus
vocative dēspicātiō dēspicātiōnēs

References

  • despicatio”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • despicatio in Georges, Karl Ernst; Georges, Heinrich (1913–1918), Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
  • despicatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press