diachroniczny

Polish

Etymology

Adapted borrowing of French diachronique +‎ -ny. By surface analysis, diachronia +‎ -iczny.

Pronunciation

  • IPA(key): /dja.xrɔˈɲit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: dia‧chro‧nicz‧ny

Adjective

diachroniczny (not comparable, derived adverb diachronicznie)

  1. (relational, linguistics) diachronic (of, pertaining to or concerned with changes that occur over time)
    Coordinate term: synchroniczny
    językoznawstwo diachroniczne ― diachronic linguistics

Declension

Declension of diachroniczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative diachroniczny diachroniczna diachroniczne diachroniczni diachroniczne
genitive diachronicznego diachronicznej diachronicznego diachronicznych
dative diachronicznemu diachronicznej diachronicznemu diachronicznym
accusative diachronicznego diachroniczny diachroniczną diachroniczne diachronicznych diachroniczne
instrumental diachronicznym diachroniczną diachronicznym diachronicznymi
locative diachronicznym diachronicznej diachronicznym diachronicznych

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.