diadematus
Latin
Etymology
From diadēma (“diadem”) + -ātus (“-ed”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [di.a.deːˈmaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪i.a.d̪eˈmaː.t̪us]
Adjective
diadēmātus (feminine diadēmāta, neuter diadēmātum); first/second-declension adjective
- diademed (wearing a diadem)
- Synonyms: diadēmālis, diadūmenus, diadūmenos
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | diadēmātus | diadēmāta | diadēmātum | diadēmātī | diadēmātae | diadēmāta | |
| genitive | diadēmātī | diadēmātae | diadēmātī | diadēmātōrum | diadēmātārum | diadēmātōrum | |
| dative | diadēmātō | diadēmātae | diadēmātō | diadēmātīs | |||
| accusative | diadēmātum | diadēmātam | diadēmātum | diadēmātōs | diadēmātās | diadēmāta | |
| ablative | diadēmātō | diadēmātā | diadēmātō | diadēmātīs | |||
| vocative | diadēmāte | diadēmāta | diadēmātum | diadēmātī | diadēmātae | diadēmāta | |
References
- “dĭădēmātus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dĭădēmātus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.