discruciaturus

Latin

Etymology

Future active participle of discruciō.

Participle

discruciātūrus (feminine discruciātūra, neuter discruciātūrum); first/second-declension participle

  1. about to torture

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative discruciātūrus discruciātūra discruciātūrum discruciātūrī discruciātūrae discruciātūra
genitive discruciātūrī discruciātūrae discruciātūrī discruciātūrōrum discruciātūrārum discruciātūrōrum
dative discruciātūrō discruciātūrae discruciātūrō discruciātūrīs
accusative discruciātūrum discruciātūram discruciātūrum discruciātūrōs discruciātūrās discruciātūra
ablative discruciātūrō discruciātūrā discruciātūrō discruciātūrīs
vocative discruciātūre discruciātūra discruciātūrum discruciātūrī discruciātūrae discruciātūra