duncal
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *dunkal, from Proto-Germanic *dunkalaz.
Adjective
duncal
Inflection
Declension of duncal (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | duncal | duncal | duncal | duncala, duncale | ||
| accusative | duncalan, duncalen | duncala | duncal | duncala, duncale | ||
| genitive | duncales | duncalero | duncales | duncalero | ||
| dative | duncalin, duncalemo | duncalero | duncalin, duncalemo | duncalon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | duncalo | duncala | duncala | duncalon | ||
| accusative | duncalon | duncalon | duncala | duncalon | ||
| genitive | duncalin | duncalon | duncalin | duncalono | ||
| dative | duncalin | duncalon | duncalin | duncalon | ||
Derived terms
Descendants
- Middle Dutch: donkel
References
- “duncal”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012