eductus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēdūcō (lead forth; raise up).

Participle

ēductus (feminine ēducta, neuter ēductum); first/second-declension participle

  1. led forth, having been led forth
  2. raised up, having been raised up; erected, having been erected
  3. to bring up, rear a child
    • 166 BCE, Publius Terentius Afer, Andria 274–276:
      PAMPHILUS: Bene et pudīcē eius doctum atque ēductum: sinam — / coāctum egestāte — ingenium immūtārier? / Nōn faciam!
      PAMPHILUS: Properly and modestly she has been taught and brought up: would I allow — on account of poverty — her character to be changed? I won’t do it!

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēductus ēducta ēductum ēductī ēductae ēducta
genitive ēductī ēductae ēductī ēductōrum ēductārum ēductōrum
dative ēductō ēductae ēductō ēductīs
accusative ēductum ēductam ēductum ēductōs ēductās ēducta
ablative ēductō ēductā ēductō ēductīs
vocative ēducte ēducta ēductum ēductī ēductae ēducta

Descendants

  • Italian: edotto