Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish خلیفه (halife), from Arabic خَلِيفَة (ḵalīfa).
Pronunciation
- IPA(key): /ha.liːˈfe/
- Hyphenation: ha‧li‧fe
Noun
halife (definite accusative halifeyi, plural halifeler)
- (Islam) caliph
Declension
Declension of halife
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
halife
|
halifeler
|
| definite accusative
|
halifeyi
|
halifeleri
|
| dative
|
halifeye
|
halifelere
|
| locative
|
halifede
|
halifelerde
|
| ablative
|
halifeden
|
halifelerden
|
| genitive
|
halifenin
|
halifelerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifem
|
halifelerim
|
| 2nd singular
|
halifen
|
halifelerin
|
| 3rd singular
|
halifesi
|
halifeleri
|
| 1st plural
|
halifemiz
|
halifelerimiz
|
| 2nd plural
|
halifeniz
|
halifeleriniz
|
| 3rd plural
|
halifeleri
|
halifeleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifemi
|
halifelerimi
|
| 2nd singular
|
halifeni
|
halifelerini
|
| 3rd singular
|
halifesini
|
halifelerini
|
| 1st plural
|
halifemizi
|
halifelerimizi
|
| 2nd plural
|
halifenizi
|
halifelerinizi
|
| 3rd plural
|
halifelerini
|
halifelerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifeme
|
halifelerime
|
| 2nd singular
|
halifene
|
halifelerine
|
| 3rd singular
|
halifesine
|
halifelerine
|
| 1st plural
|
halifemize
|
halifelerimize
|
| 2nd plural
|
halifenize
|
halifelerinize
|
| 3rd plural
|
halifelerine
|
halifelerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifemde
|
halifelerimde
|
| 2nd singular
|
halifende
|
halifelerinde
|
| 3rd singular
|
halifesinde
|
halifelerinde
|
| 1st plural
|
halifemizde
|
halifelerimizde
|
| 2nd plural
|
halifenizde
|
halifelerinizde
|
| 3rd plural
|
halifelerinde
|
halifelerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifemden
|
halifelerimden
|
| 2nd singular
|
halifenden
|
halifelerinden
|
| 3rd singular
|
halifesinden
|
halifelerinden
|
| 1st plural
|
halifemizden
|
halifelerimizden
|
| 2nd plural
|
halifenizden
|
halifelerinizden
|
| 3rd plural
|
halifelerinden
|
halifelerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifemin
|
halifelerimin
|
| 2nd singular
|
halifenin
|
halifelerinin
|
| 3rd singular
|
halifesinin
|
halifelerinin
|
| 1st plural
|
halifemizin
|
halifelerimizin
|
| 2nd plural
|
halifenizin
|
halifelerinizin
|
| 3rd plural
|
halifelerinin
|
halifelerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
halifeyim
|
halifelerim
|
| 2nd singular
|
halifesin
|
halifelersin
|
| 3rd singular
|
halife halifedir
|
halifeler halifelerdir
|
| 1st plural
|
halifeyiz
|
halifeleriz
|
| 2nd plural
|
halifesiniz
|
halifelersiniz
|
| 3rd plural
|
halifeler
|
halifelerdir
|
|
Derived terms
Further reading
- “halife”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “halife”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–), “halife”, in Nişanyan Sözlük