iman

See also: Iman, imán, and íman
Languages (14)
English
Azerbaijani • Basque • Cebuano • Crimean Tatar • Dongxiang • French • Higaonon • Indonesian • Italian • Malay • Quechua • Romanian • Turkish
Page categories

English

Etymology 1

    Etymology tree
    Arabic آمَنَ (ʔāmana)
    Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
    English iman

    Borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

    Noun

    iman (countable and uncountable, plural imans)

    1. (Islam, uncountable) Pious adherence to the Islamic faith.
    2. (Islam, countable) A believer in the Islamic faith.
      Synonym: mu'min

    Etymology 2

    Noun

    iman (plural imans)

    1. Archaic form of imam.

    Anagrams

    Azerbaijani

    Etymology

      Etymology tree
      Arabic آمَنَ (ʔāmana)
      Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
      Azerbaijani iman

      Borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

      Pronunciation

      • Audio:(file)

      Noun

      iman (definite accusative imanı, plural imanlar)

      1. (Islam) faith; faithfulness; religious firmness; strength of one's faith
        Synonyms: inanma, etiqad

      Declension

      Declension of iman
      singular plural
      nominative imanimanlar
      definite accusative imanıimanları
      dative imanaimanlara
      locative imandaimanlarda
      ablative imandanimanlardan
      definite genitive imanınimanların
      Possessive forms of iman
      nominative
      singular plural
      mənim (“my”) imanım imanlarım
      sənin (“your”) imanın imanların
      onun (“his/her/its”) imanı imanları
      bizim (“our”) imanımız imanlarımız
      sizin (“your”) imanınız imanlarınız
      onların (“their”) imanı or imanları imanları
      accusative
      singular plural
      mənim (“my”) imanımı imanlarımı
      sənin (“your”) imanını imanlarını
      onun (“his/her/its”) imanını imanlarını
      bizim (“our”) imanımızı imanlarımızı
      sizin (“your”) imanınızı imanlarınızı
      onların (“their”) imanını or imanlarını imanlarını
      dative
      singular plural
      mənim (“my”) imanıma imanlarıma
      sənin (“your”) imanına imanlarına
      onun (“his/her/its”) imanına imanlarına
      bizim (“our”) imanımıza imanlarımıza
      sizin (“your”) imanınıza imanlarınıza
      onların (“their”) imanına or imanlarına imanlarına
      locative
      singular plural
      mənim (“my”) imanımda imanlarımda
      sənin (“your”) imanında imanlarında
      onun (“his/her/its”) imanında imanlarında
      bizim (“our”) imanımızda imanlarımızda
      sizin (“your”) imanınızda imanlarınızda
      onların (“their”) imanında or imanlarında imanlarında
      ablative
      singular plural
      mənim (“my”) imanımdan imanlarımdan
      sənin (“your”) imanından imanlarından
      onun (“his/her/its”) imanından imanlarından
      bizim (“our”) imanımızdan imanlarımızdan
      sizin (“your”) imanınızdan imanlarınızdan
      onların (“their”) imanından or imanlarından imanlarından
      genitive
      singular plural
      mənim (“my”) imanımın imanlarımın
      sənin (“your”) imanının imanlarının
      onun (“his/her/its”) imanının imanlarının
      bizim (“our”) imanımızın imanlarımızın
      sizin (“your”) imanınızın imanlarınızın
      onların (“their”) imanının or imanlarının imanlarının

      Derived terms

      References

      Basque

      Pronunciation

      • IPA(key): /iman/ [i.mãn]
      • Rhymes: -iman, -an
      • Hyphenation: i‧man

      Etymology 1

      From Spanish imán.

      Noun

      iman inan

      1. magnet
      Declension
      Declension of iman (inanimate, ending in consonant)
      indefinite singular plural
      absolutive iman imana imanak
      ergative imanek imanak imanek
      dative imani imanari imanei
      genitive imanen imanaren imanen
      comitative imanekin imanarekin imanekin
      causative imanengatik imanarengatik imanengatik
      benefactive imanentzat imanarentzat imanentzat
      instrumental imanez imanaz imanez
      inessive imanetan imanean imanetan
      locative imanetako imaneko imanetako
      allative imanetara imanera imanetara
      terminative imanetaraino imaneraino imanetaraino
      directive imanetarantz imanerantz imanetarantz
      destinative imanetarako imanerako imanetarako
      ablative imanetatik imanetik imanetatik
      partitive imanik — —
      prolative imantzat — —

      Etymology 2

      Noun

      iman anim

      1. imam
      Declension
      Declension of iman (animate, ending in consonant)
      indefinite singular plural
      absolutive iman imana imanak
      ergative imanek imanak imanek
      dative imani imanari imanei
      genitive imanen imanaren imanen
      comitative imanekin imanarekin imanekin
      causative imanengatik imanarengatik imanengatik
      benefactive imanentzat imanarentzat imanentzat
      instrumental imanez imanaz imanez
      inessive imanengan imanarengan imanengan
      locative — — —
      allative imanengana imanarengana imanengana
      terminative imanenganaino imanarenganaino imanenganaino
      directive imanenganantz imanarenganantz imanenganantz
      destinative imanenganako imanarenganako imanenganako
      ablative imanengandik imanarengandik imanengandik
      partitive imanik — —
      prolative imantzat — —

      Cebuano

      Pronunciation

      • Hyphenation: i‧man

      Noun

      iman

      1. magnet

      Crimean Tatar

      Etymology

      From Arabic إِيمَان (ʔīmān).

      Pronunciation

      • Hyphenation: i‧man

      Noun

      iman

      1. (Islam) faith

      Declension

      Declension of iman
      singular plural
      nominative iman imanlar
      genitive imannıñ imanlarnıñ
      dative imanğa imanlarğa
      accusative imannı imanlarnı
      locative imanda imanlarda
      ablative imandan imanlardan

      Derived terms

      References

      Dongxiang

      Etymology

      From Proto-Mongolic *ïmaxan cognate with Khitan 𘱑𘯺 (*êm a), related through borrowing or inheritance with Proto-Turkic *ɨmga.

      Compare Mongolian ямаа (jamaa), Old Turkic 𐰢𐰍𐰀 ((a)mɣa).

      Pronunciation

      • IPA(key): /iˈmɑŋ/

      Noun

      iman

      1. goat
        nengoude kuruchin kun ghoni iman fugie zharuzhi aye giene.
        The person who has enough financial resources will slaughter a sheep, a goat and a cow for the festival.

      French

      Pronunciation

      Noun

      iman m (plural imans)

      1. alternative spelling of imam

      Further reading

      Higaonon

      Adverb

      iman

      1. now
      2. today

      Indonesian

      Etymology

        Etymology tree
        Arabic آمَنَ (ʔāmana)
        Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
        Malay iman
        Indonesian iman

        Inherited from Malay iman, borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

        Pronunciation

        Noun

        iman (plural iman-iman)

        1. faith
          1. a trust or confidence in the intentions or abilities of a person, object, or ideal from prior empirical evidence
          2. a conviction about abstractions, ideas, or beliefs, without empirical evidence, experience, or observation

        Derived terms

        • beriman
        • berimankan
        • imani
        • keimanan

        Further reading

        Italian

        Noun

        iman m (invariable)

        1. imam
          Synonyms: (standard) imam, (archaic) imano

        See also

        Anagrams

        Malay

        Etymology

          Etymology tree
          Arabic آمَنَ (ʔāmana)
          Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
          Malay iman

          Borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

          Pronunciation

          • IPA(key): /ˈiman/ [ˈi.man]

          Noun

          iman (plural iman-iman)

          1. faith

          Descendants

          • Indonesian: iman

          Quechua

          Noun

          iman

          1. third-person singular possessive form of nominative of ima

          Romanian

          Noun

          iman m (plural imani)

          1. alternative form of imam

          Declension

          Declension of iman
          singular plural
          indefinite definite indefinite definite
          nominative-accusative iman imanul imani imanii
          genitive-dative iman imanului imani imanilor
          vocative imanule imanilor

          Turkish

          Etymology

            Etymology tree
            Arabic آمَنَ (ʔāmana)
            Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
            Ottoman Turkish ایمان
            Turkish iman

            Inherited from Ottoman Turkish ایمان, borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

            Noun

            iman (definite accusative imanı, plural imanlar)

            1. faith

            Derived terms

            • iman tahtası
            • imanca
            • imanken
            • imanla
            • imanlı
            • imansa
            • imansız

            References

            • Nişanyan, Sevan (2002–), “iman”, in Nişanyan Sözlük
            • Redhouse, James W. (1890), “ایمان”, in A Turkish and English Lexicon‎[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 307
            • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
            This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.