imbecilitate

English

Etymology

From imbecility +‎ -ate (verb-forming suffix); compare -itate and Medieval Latin imbēcillitō.[1]

Verb

imbecilitate (third-person singular simple present imbecilitates, present participle imbecilitating, simple past and past participle imbecilitated)

  1. (transitive, obsolete) To weaken, as to the body or the mind; to enfeeble.
    • 1653, Arthur Wilson, The History of Great Britain, being the Life and Reign of King James I:
      The man, being skilful in natural magick, did use all the artifices his subtilty could devise to imbecilitate the earl.

References

  1. ^ imbecilitate, v.”, in OED Online , Oxford: Oxford University Press, launched 2000.

Romanian

Etymology

Borrowed from French imbécilité. Equivalent to imbecil +‎ -itate.

Noun

imbecilitate f (plural imbecilități)

  1. silliness

Declension

Declension of imbecilitate
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative imbecilitate imbecilitatea imbecilități imbecilitățile
genitive-dative imbecilități imbecilității imbecilități imbecilităților
vocative imbecilitate, imbecilitateo imbecilităților