immensuratus
Latin
Alternative forms
- inmēnsūrātus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪm.mẽː.suːˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [im.men.suˈraː.t̪us]
Adjective
immēnsūrātus (feminine immēnsūrāta, neuter immēnsūrātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | immēnsūrātus | immēnsūrāta | immēnsūrātum | immēnsūrātī | immēnsūrātae | immēnsūrāta | |
| genitive | immēnsūrātī | immēnsūrātae | immēnsūrātī | immēnsūrātōrum | immēnsūrātārum | immēnsūrātōrum | |
| dative | immēnsūrātō | immēnsūrātae | immēnsūrātō | immēnsūrātīs | |||
| accusative | immēnsūrātum | immēnsūrātam | immēnsūrātum | immēnsūrātōs | immēnsūrātās | immēnsūrāta | |
| ablative | immēnsūrātō | immēnsūrātā | immēnsūrātō | immēnsūrātīs | |||
| vocative | immēnsūrāte | immēnsūrāta | immēnsūrātum | immēnsūrātī | immēnsūrātae | immēnsūrāta | |
References
- “immensuratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “immensuratus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.