imperditus

Latin

Etymology

in- (un-) +‎ perditus (destroyed)

Pronunciation

Adjective

imperditus (feminine imperdita, neuter imperditum); first/second-declension adjective

  1. not destroyed, not slain

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative imperditus imperdita imperditum imperditī imperditae imperdita
genitive imperditī imperditae imperditī imperditōrum imperditārum imperditōrum
dative imperditō imperditae imperditō imperditīs
accusative imperditum imperditam imperditum imperditōs imperditās imperdita
ablative imperditō imperditā imperditō imperditīs
vocative imperdite imperdita imperditum imperditī imperditae imperdita

References

  • imperditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperditus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers