kemençe
See also: kemence
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish كمانچه (kemançe, kemence), from Persian کمانچه (kamânče).
Pronunciation
- IPA(key): [cɛˈment͡ʃɛ]
- Hyphenation: ke‧men‧çe
Noun
kemençe
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kemençe | kemençeler |
| definite accusative | kemençeyi | kemençeleri |
| dative | kemençeye | kemençelere |
| locative | kemençede | kemençelerde |
| ablative | kemençeden | kemençelerden |
| genitive | kemençenin | kemençelerin |
Descendants
- English: kemenche
References
- “kemençe”, in Türkçe Sözlük[1], 9th edition, volume II, Ankara: Türk Dil Kurumu, 1998, page 1266b