ministrantura
See also: ministranturą
Polish
Etymology
From ministrant + -ura.
Pronunciation
- IPA(key): /mi.ɲis.tranˈtu.ra/
Audio: (file) - Rhymes: -ura
- Syllabification: mi‧nis‧tran‧tu‧ra
Noun
ministrantura f
- (Roman Catholicism) altar service
- (by extension) knowledge covering the principles of altar service
- (humorous, obsolete) rebuke, reprimand
Declension
Declension of ministrantura
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ministrantura | ministrantury |
| genitive | ministrantury | ministrantur |
| dative | ministranturze | ministranturom |
| accusative | ministranturę | ministrantury |
| instrumental | ministranturą | ministranturami |
| locative | ministranturze | ministranturach |
| vocative | ministranturo | ministrantury |
Further reading
- ministrantura in Polish dictionaries at PWN