odiatus
Latin
Etymology
Adjective
odiātus (feminine odiāta, neuter odiātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | odiātus | odiāta | odiātum | odiātī | odiātae | odiāta | |
| genitive | odiātī | odiātae | odiātī | odiātōrum | odiātārum | odiātōrum | |
| dative | odiātō | odiātae | odiātō | odiātīs | |||
| accusative | odiātum | odiātam | odiātum | odiātōs | odiātās | odiāta | |
| ablative | odiātō | odiātā | odiātō | odiātīs | |||
| vocative | odiāte | odiāta | odiātum | odiātī | odiātae | odiāta | |
References
- “odiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “odiatus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.